Θάνατος στην Μακεδονική Γη, θάνατος στην ύπαρξή μας

23/2/2022

Θάνατος στην Μακεδονική Γη

Ούτε μια λέξη μικρή.

Ούτε μια λέξη μεγάλη.

Δεν υπάρχει καμιά ανθρώπινη λέξη

που μπορεί να βοηθήσει την ψυχή

όταν αυτή πονάει από θάνατο.

 

Ούτε ένας δρόμος μικρός.

Ούτε ένας δρόμος μεγάλος.

Δεν υπάρχει κανένας ανθρώπινος δρόμος

που μπορεί να γιάνει το μυαλό

όταν αυτό πονάει από θάνατο.

 

Ούτε μια λίμνη μικρή.

Ούτε μια λίμνη μεγάλη.

Δεν υπάρχει στον ανθρώπινο κόσμο

για να κολυμπήσει η καρδιά

στα ιαματικά νερά της

για να θεραπευτεί

όταν αυτή πονάει από θάνατο.

 

Δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει.

 

Ούτε μια σκέψη μικρή.

Ούτε μια σκέψη μεγάλη.

Δεν υπάρχει στο ανθρώπινο σύμπαν

για να ημερέψει την επίγεια ανθρώπινη ζωή

όταν αυτή πονάει από θάνατο.

 

Θες να ουρλιάξεις,

μα το ουρλιαχτό πνίγεται στο λαρύγγι.

Θες να φωνάξεις

μα ξέρεις πως δεν θα λυτρωθείς.

 

Θες να εξαφανίσεις το κακό

μα ξέρεις πως το αδιέξοδο μονοπάτι

θα το διαβείς.

Θα λυγίσεις βουβός, πνιγμένος στην λύπη σου.

 

Κι όταν η λύπη γιγαντωθεί

τότε θα ελευθερωθεί το ουρλιαχτό

και η φωνή σου

διέξοδο θα βρει.

 

Για λίγο. Κι έπειτα πάλι θα σε πνίξει

η βουβή λύπη.

 

Παναγιά μου! Γιατί μας συμβαίνουν όλα αυτά;

Γιατί θέριεψε του μισητού η μορφή;

Γιατί; Γιατί; Γιατί;

Καμιά απάντηση δεν υπάρχει. Καμιά.

 

Σκύβεις το κεφάλι. Και ο μισητός χορεύει.

Χαίρεται. Σ΄ έχει νικήσει. Σ΄ έχει συνθλίψει.

Γιατί; Γιατί; Γιατί;

 

Γιατί ο θάνατος να βρει

την μακεδονική την γη

ενώ του μισητού τα σάλια

τρέχουν από λαγνεία αδηφάγα; 

                                   Νίκη Μάρκου