Η Θεσσαλονίκη πάντα μα πάντα ακτινοβολούσε και θάμπωνε με την μοναδικότητά της, ακόμα και στις πιο σκοτεινές περιόδους της τουρκοκρατίας. Θαμπωμένος λοιπόν ήταν και ο μουλάς Χαϊρουλάχ που είχε γράψει σε μια αναφορά του στον σουλτάνο τον Σεπτέμβριο του 1820:
"Θεέ μου πόσο θαύμασα όταν πέρασα την πόλη του Βαρδάρη και βρέθηκα σε ένα μεγάλο βουλεβάρτο που ενώνει την Ανατολή με τη Δύση!...
Τι να πρωτοθαυμάσει κανένας; Τα τζαμιά της, τους μεντρεσέδες της; Τις αγορές της ή το πανέμορφο Τσαούς-Μοναστήρ, που μοιάζει με παράδεισο (χρησιμοποιούσε τις οθωμανικές ονομασίες); Ή το Γεντί Κουλέ (Επταπύργιο) ή τον Κανλί Κουλέ (Λευκό Πύργο);
Η Μεγαλειότητά του πρέπει να είναι περήφανη που την έχει στην διάθεσή της (την Θεσσαλονίκη)..."
Από τότε μέχρι σήμερα, ποτέ δεν σταμάτησαν να εποφθαλμιούν την Θεσσαλονίκη, αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη, όπως καταδεικνύεται από τις παλαιότερες και νεότερες δηλώσεις των τουρκικών αρχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου