27 Σεπτεμβρίου 1831, δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια: Αναπαράσταση του φονικού - Δεν τον σκότωσαν οι Μαυρομιχαλαίοι;

 27/9/2022

 "Ως Έλλην οφείλω μόνον εκείνην την ελευθερίαν να επιθυμώ, ην οι Έλληνες ήθελον αποκτήσει διά των ιδίων των δυνάμεων και διά της προηγούμενης προόδου των εις τον αληθή πολιτισμόν..." Η φωνή του Ιωάννη Καποδίστρια ξεπηδά από το στόμα του και απλώνεται στον μετέπειτα της ζωής του χρόνο, φτάνει δηλαδή σε εμάς. Γιατί η ζωή του, εκείνο το ξημέρωμα της 27ης Σεπτεμβρίου του 1831, είχε ήδη τυλιχτεί από το σάβανο της μοίρας. 

Ο Καποδίστριας είχε ντυθεί, είχε κοιτάξει τον αξημέρωτο ακόμα ουρανό και είχε ξεκινήσει να περπατά προς τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο. Δίπλα του, στην μία πλευρά, έστεκε ο Γιώργος Κοζώνης που είχε χάσει στην Επανάσταση το ένα του χέρι. Αυτόν τον έβλεπε ο Κυβερνήτης. Αυτούς που δεν έβλεπε ήταν οι φονιάδες του, από την άλλη πλευρά. 

Οι φονιάδες του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος. Ποιοι ήταν; Ήταν αυτοί που λέει η συμβατική ιστορία; Ο συγγραφέας Δημήτριος Κοκκινάκης (Γυθεάτης) αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή του για να αποδείξει ότι τον Ιωάννη Καποδίστρια δεν τον "χτύπησαν" οι Μαυρομιχαλαίοι, αυτοί ήταν αθώοι!

 Υπάρχει περίπτωση οι Μαυρομιχαλαίοι να έδρασαν ως πληρωμένοι δολοφόνοι ή ως δικιωταί; Όχι, απαντά το Κοκκινάκης. 

Οι πληρωμένοι δολοφόνοι χτυπούν και εξαφανίζονται για να μην συλληφθούν. Οι Μαυρομιχαλαίοι δεν ήταν τόσο μωροί, ώστε να δράσουν μπροστά στην εκκλησία χωρίς καν να είναι καλυμμένοι και μη αναγνωρίσιμοι. 

Ούτε έδρασαν οι Μαυρομιχαλαίοι ως δικιωταί, γιατί σ΄ αυτήν την περίπτωση δεν θα έστηναν ενέδρα μπροστά στην εκκλησία ούτε θα επέλεγαν τον Γιώργο Μαυρομιχάλη, γιατί αυτός είχε οικογενειακές υποχρεώσεις και δεν θα τον έφερνε σ΄ αυτή την θέση η κεφαλή της οικογένειας. 

Οι πληρωμένοι δολοφόνοι ήταν πράκτορες των ξένων δυνάμεων σε αγαστή συνεργασία με πολιτικούς αντιπάλους του Ιωάννη Καποδίστρια. Όπως σήμερα, έτσι και τότε, οι λιποτάκτες του έθνους δεν δίσταζαν να συμμαχήσουν με τους ξένους προς εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων και προς καταστροφή του έθνους. 

Περιγραφή της δολοφονίας του άχραντου Κυβερνήτη

1.Ο Καποδίστριας ξεκίνησε το πρωί και ώρα 06.35 για να πάει στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, σύμφωνα με την συμβατική ιστορία. 

Η ώρα που όντως ξεκίνησε για την εκκλησία, ήταν προ της 06.00, το πρωί, υποστηρίζει ο κ. Κοκκινάκης. Και, αποδεικνύεται ότι το φονικό έγινε μεταξύ 05.50-06.00.

2.Λίγα βήματα πίσω από τον Καποδίστρια βρίσκονταν ο μονόχειρας Κοζώνης ή Κοκκώνης και ο Λέων ή Λεωνίδης ή Λεωνίδας. Ενώ μπροστά, κατά 3-4 δευτερόλεπτα βρισκόταν ο γερο-Γούτος. 

Κατά τον συγγραφέα μας, ο Κοζώνης δεν ήταν αυτός που συνήθως συνόδευε τον Κυβερνήτη, λόγω της αναπηρίας του. Εκείνη την ημέρα αναγκαστικά τον συνόδευσε, επειδή αρρώστησε ξαφνικά ο κανονικός φρουρός του. 

3.Περίπου 100 με 150 μέτρα πριν τον Ιερό Ναό, σε ένα σημείο που ήταν έρημο και σκοτεινό, οι Μαυρομιχαλαίοι, ντυμένοι με τα καλά και χαρακτηριστικά τους ρούχα, πλησίασαν από πίσω τον Καποδίστρια και την συνοδεία του, τον χαιρέτησαν με σεβασμό, τους ανταπάντησε κι έπειτα αυτοί τον προσπέρασαν για να φθάσουν πρώτοι στον Ναό. 

Αυτήν την μαρτυρία έκανε ο ίδιος ο Κοζώνης, αλλά σκοπίμως όλοι οι παράγοντες της δίκης την αγνόησαν και την περιθωριοποίησαν, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαν να ισχυριστούν την ενοχή των Μαυρομιχαλαίων. 

4.Πριν λοιπόν φθάσει ο Καποδίστριας στην εκκλησία, ήδη εκεί βρίσκονταν ο Κωνσταντίνος, στο δεξιό μέρος (ως προς τον εισερχόμενο), κοιτάζων προς τα έξω, και ο Γεώργιος, που στηριζόταν στον άξονα της στενής θύρας και κοίταζε προς το εσωτερικό του ναού. 

5.Σύμφωνα με την συμβατική ιστορία, εκείνη την ώρα στην εκκλησία υπήρχε πλήθος κόσμου, αλλά στον δρόμο έτυχε να μην βρίσκεται κανείς!

Ο Κοκκινάκης καταγράφει ότι εκτός του ναού βρίσκονταν οι φρουροί των Μαυρομιχαλαίων, Καραγιάννης και Γεωργίου, η Παρασκευούλα που στεκόταν στο παράθυρό της απέναντι από την εκκλησία και δύο άγνωστοι "ξερακιανοί νέοι". Επίσης, ο Κουτζιαφόπουλος που περπατούσε προς το σπίτι του, δύο ξένοι περπατητές, καθώς και ο υπουργός Ρόδιος που βρισκόταν στο παράθυρο του σπιτιού του.

 6.Ο Κυβερνήτης βράδυνε το βήμα του, κοίταξε φευγαλέα απέναντι, προς το σπίτι του υπουργού εσωτερικών Ροδίου, αλλά συνέχισε και ολίγα βήματα προ του Ι. Ναού, απεκαλύφθη διά να χαιρετήσει τους Μαυρομιχαλαίους. 

Ο Κοκκινάκης υποστηρίζει ότι ο Καποδίστριας δεν χαιρέτησε εκεί μπροστά τους Μαυρομιχαλαίους, γιατί τους είχε δει πριν από λίγο, όπου και θα μπορούσαν να τον κτυπήσουν πολύ πιο εύκολα από ότι μπροστά στον ναό. 

7.Μόλις ο Καποδίστριας πλησίασε το κατώφλι της εκκλησίας, ο Κωνσταντίνος τον άρπαξε με το αριστερό του χέρι και τον πυροβόλησε με την μπιστόλα του την οποίαν κρατούσε στο δεξί του χέρι, στο πίσω μέρος του κεφαλιού, λίγο πιο πίσω από το δεξί αυτί. Και μάλιστα του είπε: Και γω κακά χερόβολα και συ κακά δεμάτια. 

Ο Κωνσταντίνος όμως βρισκόταν απέναντι από τον Καποδίστρια και δεν θα μπορούσε να τον κτυπήσει στο πίσω μέρος της κεφαλής, εκ των πραγμάτων. Και ούτε θα μπορούσε να του ψιθυρίσει μια παροιμία όπως ισχυρίστηκαν Άγγλοι "ιστορικοί" (π.χ. ο Φίνλεϋ).

8.Ταυτοχρόνως, όπως διδάσκει η συμβατική ιστορία, ο Γεωργάκης μαχαίρωσε τον Καποδίστρια, χώνοντας το αμφίστομο μαχαιρίδιο του στο δεξί μέρος της κοιλιάς τους. 

Ο Κοκκινάκης σχολιάζει: Ο Γεώργιος ήτο άοπλος. Δεν είχε μαχαίρι. Το κατατεθέν ως πειστήριον, ανήκε στον Κωνσταντίνο -το βρήκαν επάνω του- και ήτο διαστάσεων 12,5Χ2,5 εκ. Ενώ το τραύμα του Κυβερνήτη είχε χείλη εισόδου 8-9 εκ. και βάθος ένα πόδι...

9.Ο Καραγιάννης, ένας στρατιώτης της φρουράς των Μαυρομιχαλαίων, πυροβόλησε κι αυτός, αλλά ανεπιτυχώς. Είναι αλήθεια αυτό;

Ο Κοκκινάκης υποστηρίζει πως ο Καραγιάννης όντως πυροβόλησε, αλλά όχι τον Καποδίστρια! Πυροβόλησε στην κοιλιά τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη. 

10.Ο μονόχειρας φρουρός του Καποδίστρια άφησε σιγά-σιγά το σώμα του Κυβερνήτη στο έδαφος και πυροβόλησε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη. Τον τραυμάτισε ελαφρά στην πλάτη. 

Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος ήταν τραυματισμένος μόνο στην κοιλιά! Κι αυτό σημαίνει ότι ο Καραγιάννης τον πυροβόλησε και όχι ο φρουρός.

11.Κατά την συμβατική ιστορία, ο Κωνσταντίνος έπεσε, κάτω από τα χτυπήματα του παρευρισκομένου πλήθους. Τον αποτελείωσε ο στρατηγός Φωτομάρας, από το παράθυρο του σπιτιού του. 

Ο Κοκκινάκης υποστηρίζει ότι εκείνη την ώρα δεν υπήρχε πλήθος κόσμου στο σημείο (παραθέτει αποδεικτικά στοιχεία στο βιβλίο του) και ο Φωτομάρας δεν έδρασε από φιλανθρωπία, αλλά γιατί ήθελε να κλείσει το στόμα του Κωνσταντίνου. 

12.Ο Γεώργιος ζήτησε άσυλο στην γαλλική πρεσβεία όπου έτρεξε, για να σωθεί. Η πρεσβεία τον παρέδωσε στην ελληνική δικαιοσύνη.

Σύμφωνα με τον Κοκκινάκη, αυτό είναι ένα τεράστιο και ασυγχώρητο ψέμα, γιατί ο Γεώργιος δεν πήγε μόνος του στην πρεσβεία, αλλά μαζί με τον ταγματάρχη Βαλλιάνο, στο σπίτι του οποίου είχε μπει. Και δεν ζήτησε άσυλο, αλλά ζήτησε να παραδοθεί στις ελληνικές αρχές. 

Αλλά, οι Ρουάν και Γεράρδος, μη βλέποντας ίχνη αίματος στα χέρια του, στην κατάλευκη φουστανέλα του και στα άλλα πολυτελή ρούχα του, διερωτήθησαν αν ήταν αυτός ή όχι που μαχαίρωσε τον Καποδίστρια. Αν ήταν αυτός ο δράστης, θα έπρεπε τα ρούχα του να είναι ματωμένα...

 Απόσπασμα από το βιβλίο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ - Ο άχραντος Κυβερνήτης της Ελλάδος