22/4/2023
Σας τηρώ από δω πάνω, δακρύζω, μα σεις δεν γυρνάτε το κεφάλι προς τον ουρανό, έτσι λοιπόν δεν με βλέπετε...
Το κεφάλι σας σκυμμένο το κρατάτε, ατέλειωτους χρόνους πια, δεν βαρεθήκατε ωρέ την υποδούλωση;
Η κηλίδα του αίματος όλο και μεγάλωνε απάνω στο σώμα μου.
Η ζωή μου όλο κι έσβηνε, το βόλι που με βρήκε ήταν το θανατηφόρο! Αλλά, δεν φοβήθηκα τον θάνατο, όσα είχα, τα 'δωκα στην μοναδική μας πατρίδα!
Μακάρι να μπορούσα να μαζέψω όλο το έθνος μου εδώ σιμά μου, για να του δείξω τα παλικάρια μου που ρίχτηκαν σαν λιοντάρια κατά των τούρκων, για να ζήσει αυτό, το έθνος το ελληνικό, ελεύθερο!
Τους μαχητές της ελευθερίας να τους τιμάτε! Φωνάζω, μας σεις δεν με ακούτε, τι κρίμα!
Το ξέρω, ο Γέρος του Μοριά έκλαψε γοερά σαν του πήγαν το μαντάτο του θανάτου μου. Αυτός, όμως, κοιτούσε τον ουρανό, έψαχνε την λύτρωση, έτσι λοιπόν συναντήθηκαν τα δακρυσμένα μάτια μας.
Εσάς, πότε θα σας δω; Πότε θα κοιτάξετε τον ουρανό, αναζητώντας την λύτρωση του έθνους μας;
Η φωνή έσβησε, το κορμί κατέβηκε στον Άδη, η ψυχή ανέβηκε στα ουράνια.
22 προς 23 του Απρίλη, 1827. Η Ελλάδα έχασε έναν ακόμη λεβέντη της, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη!
Νίκη Μάρκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου