Τραγικές στιγμές, ανείπωτος πόνος, φρικτή πραγματικότητα, μέσα σε ένα φέρετρο να αναπαύονται τα υψηλά ιδανικά του παλικαριού, του Περικλή Στεφανίδη, και κάτω από το σάβανό του να κοιμούνται τον αιώνιο ύπνο τα νεανικά του όνειρα.
Έγινε χθες η κηδεία του Περικλή Στεφανίδη, του ήρωα Μακεδόνα, που μαζί με τον Χρήστο Μουλά, τον ήρωα Κρητικό, κατακρημνίστηκαν στην γη σβήνοντας φωτιές στον καρυστιανό τόπο, υψώθηκαν όμως στον ελληνικό ουρανό, αφήνοντας σε εμάς κληρονομιά τα υψηλότερα των εθνικών ιδανικών και τα ευγενέστερα των ονείρων.Κοιτάζεις την Γαλανόλευκη που αγκαλιάζει το πέτρινο πια σώμα του Περικλή, και ο λυγμός στο λαρύγγι σου γίνεται Λερναία Ύδρα Θρήνου.
Θες να του φωνάξεις:
Βγες από εκεί μέσα Περικλή, βγες! Το γαμπριάτικο κουστούμι σου σε περιμένει αδερφέ!
Βγες! Η μάνα σου, σου ετοίμασε φαγητό, και θέλει μαζί να καθίσετε στο τραπέζι, να σου δώσει συμβουλές για γάμο!
Βγες! Ο πατέρας σου, σου ετοίμασε καφεδάκι, να τα πείτε σαν άντρες, πριν την μεγάλη ώρα!
Βγες! Οι φίλοι σου σε περιμένουν για το τελευταίο γλέντι του εργένη και σου έχουν ετοιμάσει μεγάλες και τρυφερές λαχτάρες για να τις θυμάσαι όσο θα γερνάς και να τις εξιστορείς στα παιδιά σου!
Εσύ, όμως, ποτέ δεν θα βγεις, ποτέ δεν θα γεράσεις. Το χαμόγελό σου, αυτό το πέτρινο πια, μα και το αιώνιο, θα το χαρίζεις στους αγγέλους, αλλά και σε εμάς, αν είμαστε καθάριοι για να το δούμε!
Εσύ, με έναν τρόπο μυστηριακό που καμία θνητή λογική δεν μπορεί να τον ερμηνεύσει, νοιώθεις αγαλλιασμένος μέσα στην Γαλανόλευκη, έχεις καταστρέψει το σάβανό σου, κι έχεις αφήσει στο αιώνιο κρεβάτι του να κοιμούνται τα προσωπικά όνειρά σου. Όσο για τα υψηλά σου ιδανικά υπέρ της Πατρίδας, αυτά απλά τα άφησες να αναπαυτούν εκεί μέσα, ξέροντας ότι θα γεννηθούν ξανά μέσα από τις πράξεις άλλων Ελλήνων ηρώων, γεννημένων ή αγέννητων ακόμα.
Νίκη Μάρκου-συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου