Τάσος Ισαάκ, 11 Αυγούστου 1996: Συνάντησε τον φρικτό εχθρό, τον άρρωστο ψυχασθενή που ως σήμερα δεν τιμωρήθηκε

11/8/2023

Τέτοιες μέρες πονούν οι ψυχές μας, πόσο πονούν! 11 Αυγούστου του 1996, ο Τάσος Ισαάκ δολοφονήθηκε άγρια, βάναυσα και απάνθρωπα, από Τούρκους αστυνομικούς και πολίτες, 

κατά την διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης στην περιοχή της νεκρής ζώνης στην Δερύνεια της επαρχίας Αμμοχώστου. 

Τάσος Ισαάκ, ένας Έλληνας από την Κύπρο μας με καρδιά από τις Θερμοπύλες! Τον έπνιγε η Κατοχή, τον σκότωνε η αδράνεια, τον κέρδισε η Αθανασία. 

Στο τόσο μακρινό και συνάμα τόσο κοντινό 1996, η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών είχε οργανώσει αντικατοχική πορεία με αφετηρία το Βερολίνο και τερματισμό στην κατεχόμενη Κερύνεια. 

200 μοτοσυκλέτες πέρασαν από 12 ευρωπαϊκές χώρες για να φθάσουν στην Μεγαλόνησο, θέλοντας να υπενθυμίσουν σε όλο τον κόσμο την 22η επέτειο από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο μας. 

Τα παλικάρια έφτασαν στην Κύπρο. Το ημερολόγιο έδειχνε 10 Αυγούστου. Θα ενώνονταν με μοτοσυκλετιστές του νησιού, ώστε να διαμαρτυρηθούν έντονα για την συνεχιζόμενη Κατοχή. Η Ομοσπονδία αποφάσισε όμως να ακυρώσει το σκέλος της διαμαρτυρίας εντός της Κύπρου, με εναλλακτική λύση την εκδήλωση στο Μακάριο στάδιο το πρωί της 11ης Αυγούστου. 

Ο Τάσος Ισαάκ όμως πνιγόταν από την αδικία και την εγκληματική σιωπή. Διαφώνησε με την εναλλακτική λύση και μαζί με μια ομάδα μοτοσικλετιστών συνέχισαν το αρχικό σχέδιο, δηλαδή την πορεία προς τα Κατεχόμενα. 

Τα παλικάρια μας κατάφεραν να φτάσουν στην νεκρή ζώνη του ΟΗΕ, την αποκαλούμενη "Πράσινη Γραμμή".  

Εκεί όμως είχαν καταφτάσει και πάμπολλοι Τούρκοι και νεοναζί Γκρίζοι Λύκοι από την Τουρκία. Τα επεισόδια ήταν αναπόφευκτα, το ιστορικό δίκαιο ήταν όλο με το μέρος των Ελλήνων. Και το μίσος των εισβολέων μπροστά στους φυσικούς κατόχους της Μεγαλονήσου είχε γίνει ακράτητο. 

Όσα κι αν πούμε, κι αν γράψουμε, κι αν σκεφτούμε, κι αν νοιώσουμε, δεν είναι ικανά να αποτυπώσουν την φρίκη και την θηριωδία που διέπραξαν οι Τούρκοι εκείνη την ημέρα κατά του Τάσου Ισαάκ. 

Αναστασία, η κόρη του Τάσου Ισαάκ, στην πρώτη ομιλία της κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων τιμής για τον Τάσο Ισαάκ και τον Σολωμό Σολωμού στην Δερύνεια.

Οι μοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους Τούρκους. Ο Τάσος πήγε να βοηθήσει έναν Έλληνα που τον χτυπούσαν οι Τούρκοι. Και τότε δέχθηκε άγρια επίθεση από τους Τούρκους. Τον χτυπούσαν ξανά και ξανά και ξανά με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς, ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι που ο Τάσος Ισαάκ ξεψύχησε πάνω στην γη την δική του την ελληνική, που την πρόσβαλλε ποδάρι τουρκικό. 

Η κηδεία του Λιονταριού, του Τάσου Ισαάκ έγινε στις 14 Αυγούστου. Τραγική μορφή πλάι στο νεκρό κορμί του, η σύζυγός του που ήταν έγκυος στο πρώτο και τελευταίο παιδί του Τάσου μας. 

Αλλά μετά την κηδεία, ο 26χρονος ξάδερφός του Σολωμός Σολωμού, βουτηγμένος στην θλίψη από τον άδικο χαμό του Τάσου, με την Κατοχή να σφίγγει τον λαιμό του απελπιστικά, όρμησε στον ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία από το φυλάκιο της "Πράσινης Γραμμής". Κι εκεί, από τουρκικό βόλι, έπεσε κι Αυτός νεκρός. 

Μετά τον θάνατο αυτών των Παλικαριών, ο ηρωισμός αγνοείται (με εξαίρεση το ΟΧΙ του Τάσσου Παπαδόπουλου)...