Ο λαός μας λέει ότι ο έρωτας είναι τυφλός. Ούτε ένας αυτοκράτορας δεν γλυτώνει από τα βέλη του, ούτε ο Νικηφόρος Φωκάς!...
Ο Νικηφόρος Φωκάς γνώρισε τη Θεοφανώ. Τη γνώρισε από μικρή, μόλις γίνηκε αυτοκρατόρισσα και τότε η θλίψη του κι η ιεραρχία δεν τον άφησαν να σηκώσει βέβηλη ματιά επάνω της.
Μα όσο ο καιρός περνούσε κι η δόξα τον στεφάνωνε, ένοιωσε μέσα του πως η γυναίκα αυτή τον τραβούσε ακαταμάχητα. Σαν πέθανε ο βασιλιάς Ρωμανός, ο έρωτάς του που θέριεψε κι έκανε τον καιρό αυτό να σκεπάζει κάθε άλλη του σκέψη και πίστη, τον οδήγησε ένα μόλις μήνα μετά τη στέψη του ως αυτοκράτορα να την παντρευτεί, παραμερίζοντας ό,τι εμπόδιο προσπάθησαν να του βάλουν στη μέση.
Ήτανε τότε ο Φωκάς πενήντα ενός χρόνων κι η Θεοφανώ είκοσι τριών. Μάταια ο πατριάρχης έφερε αντιρρήσεις και δυσκολίες, μάταια ο φίλος Αθανάσιος εγκατέλειψε το Άγιον Όρος και ήρθε να τον επιτιμήσει, να τον συμβουλέψει.
Ήταν ένα πάθος πολύ δυνατό, έρωτας παράφορος που σάρωσε τα πάντα για να επιβληθεί.
Κι έτσι, αφού ορκίστηκε ξανά να μην πειράξει τα παιδιά του βασιλιά Ρωμανού, πέρασε τον χειμώνα εκείνο στην Κωνσταντινούπολη, νιόπαντρος ερωτευμένος με τη γυναίκα του, να της κάνει δώρα και να περνάει τον καιρό του στις φέστες του παλατιού ή στον ιππόδρομο.
Και βέβαια, τραχύς στρατιώτης αυτός, δεν αισθανόταν άνετα μέσα στην κοσμική λουσάτη ζωή της αυτοκρατορικής αυλής.
Περίμενε όμως να κυματίσουνε ξανά τα φλάμπουρά του, να στήσει κι άλλα τρόπαια στα βάθη της Ασίας. Συνεχίζεται...
Πηγή: Νικηφόρος Φωκάς, Ο Ασκητής Πολέμαρχος, Νίκου Πέππα - Ιστορικού, εκ. οίκος Αφων Κοτζιά.
Διαβάστε επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου