22/2/2024
Σαν σήμερα, στις 22 Φεβρουαρίου του 1928, γεννήθηκε στην Λύση της Αμμοχώστου ένας ήρωας, ο Έλληνας Γρηγόρης Αυξεντίου. Αν σήμερα ζούσε θα έδινε μια ατσάλινη γροθιά στον συμπατριώτη του Στυλιανίδη, που προχθές, μέσα στην ελληνική βουλή είπε ότι η μισή Κύπρος είναι σχεδόν τουρκική! Πόσο μας λείπει αυτός ο ήρωας! Πόσο!
Μετά το Δημοτικό στην Λύση και το Ελληνικό Γυμνάσιο στην Αμμόχωστο, σπούδασε στην Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών της Ελλάδας και υπηρέτησε στον Ελληνικό στρατό με τον βαθμό του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού.Ανδρώθηκε με τα Ελληνικά Ιδεώδη και επέστρεψε στην Κύπρο το 1953, όπου άρχισε την εθνική και κοινωνική του δράση. Δεν γινόταν αλλιώς. Ο Γρηγόρης μυήθηκε στον αγώνα της ΕΟΚΑ κατά των Άγγλων κατακτητών. Γιατί έπρεπε (και πρέπει ακόμα) να φύγουν από τα ελληνικά εδάφη οι βάναυσοι κατακτητές.
Πολλές οι ηρωικές υπέρ του Ελληνισμού πράξεις του, τόσες και τόσο φοβερές που οι Άγγλοι τον επικήρυξαν για 5.000 λίρες.
Αναγκάστηκε, έτσι, να καταφύγει στην οροσειρά του Πενταδάκτυλου, όπου ηγήθηκε της πρώτης ορεινής αντάρτικης ομάδας στο Μαύρο Όρος. Τον Νοέμβριο του 1955 ο Διγενής τού ζήτησε να πάει να αγωνιστεί στην περιοχή των Σπηλιών.
Στην ιστορική μάχη των Σπηλιών, στις 11 Δεκεμβρίου του 1955, ο Γρηγόρης παρέσυρε δυο φάλαγγες των Άγγλων στρατιωτών που πήγαιναν προς τα κρησφύγετα, ώστε να συγκρουστούν. Σε αυτή την μάχη, αναδείχθηκαν οι εξαίρετες στρατιωτικές ικανότητες του Γρηγόρη Αυξεντίου. Ο ήρωας μας, πάντα σε συνεννόηση με τον Διγενή, είχε αναλάβει σε πολλές περιοχές απελευθερωτικές δράσεις, σκορπώντας τον φόβο στους εχθρούς της Κύπρου μας.
Δρούσε με πολλά ψευδώνυμα: Ζήδρος, Αίας, Άρης, Ρήγας, Ζώτος, Ανταίος. Δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν. Γιατί, ο σκοπός των δράσεων του ήταν ιερός, ήταν η Απελευθέρωση της Κύπρου μας. Όσο τον αγαπούσαν και τον σέβονταν οι συμπολεμιστές του, τόσο τον έτρεμαν οι Άγγλοι.
Το κρησφύγετό του ήταν κοντά στο Μαχαιρά. Κανείς δεν
θα μπορούσε να τον βρει και να τον εξοντώσει. Παρά μόνο με προδοσία. Όπως και
έγινε. Έτσι, στις 3 Μαρτίου του 1957, προδομένος ο Αυξεντίου, περικυκλώθηκε στο
κρησφύγετό του από Άγγλους στρατιώτες. Να πάρει η ευχή, και ανάθεμα στους προδότες!
Έγινε μάχη. Σκληρή. Αδυσώπητη. Για ώρες. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, μαζί με τα παλικάρια του, τον Ανδρέα Στυλιανού, τον Αυγουστή Ευσταθίου, τον Αντώνη Παπαδόπουλο και τον Φειδία Συμεωνίδα, μάχονταν σαν λιοντάρια. Κάποια στιγμή, ο Γρηγόρης διέταξε τους άνδρες του να βγουν από το κρησφύγετο.
Οι Άγγλοι έριξαν χειροβομβίδα στο κρησφύγετο. Και ήθελαν να ξέρουν, αν ο νούμερο 1 εχθρός τους είχε σκοτωθεί. Διέταξαν έτσι τον Αυγουστή Ευσταθίου να πάει στο κρησφύγετο και να διαπιστώσει τον θάνατο του Αυξεντίου.
Ο Αυξεντίου, όπως μαρτύρησε αργότερα ο Ευσταθίου, ήταν ζωντανός. Οι δυο τους θέλησαν να κρατήσουν την μάχη μέχρι να νυχτώσει, και κατόπιν, τυλιγμένοι από το σκοτάδι να διαφύγουν, ώστε να συνεχίσουν από αλλού τις μάχες για την ανεξαρτησία της πατρίδας.
Δυστυχώς, οι Άγγλοι κατάλαβαν τον σκοπό των δύο ηρώων, και σε καμία περίπτωση δεν θα τους επέτρεπαν να διαφύγουν. Έτσι, περιέλουσαν με βενζίνη το κρησφύγετο, το πυρπόλησαν. Έκαψαν ζωντανό τον Αυξεντίου. Πώς δονείται η ύπαρξή μας, σαν σκεφτόμαστε τις δραματικές τελευταίες στιγμές του ήρωα μας! Τι σκεφτόταν και τι ένοιωθε όσο καιγόταν οι σάρκες του; Ένα είναι σίγουρο, προσευχόταν και ήλπιζε να ελευθερωθεί η Κύπρος μας από τους δυνάστες της. Καιγόταν και προσευχόταν. Ίσως και να καταριόταν τους προδότες, αφού εξαιτίας τους δεν θα έδινε περισσότερες μάχες για την ιερή του ελληνική γη…
Ο Αυγουστής κατάφερε να βγει με σοβαρά εγκαύματα από το κρησφύγετο. Ίσως, έτσι όρισε η μοίρα να γίνει, για να μπορέσει να καταθέσει για όλους εμάς τους κατοπινούς, την μαρτυρία του για εκείνα τα γεγονότα.
Οι μοχθηροί Άγγλοι δεν σταμάτησαν στο έγκλημα της πυρπόλησης του Αυξεντίου. Η συμπεριφορά τους έγινε ακόμα πιο κτηνώδικη. Πήραν το καμένο κορμί του ήρωά μας και το έθαψαν στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, τον τόπο που σήμερα γνωρίζουμε ως Φυλακισμένα Μνήματα.
Γρηγόρης Αυξεντίου, 22 Φεβρουαρίου 1928 – 3 Μαρτίου 1957: Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ!
Νίκη Μάρκου - Φωτογραφία:Defence Review
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου