Μακεδονικός Αγώνας, Μοναστήρι: Ελληνίδες Καπετάνισσες της Λευτεριάς, άξιες θαυμασμού μα παραπεταμένες στην σκόνη της ιστορίας

 
10/4/2024

Για ποια να πρωτομιλήσει κανείς; Για την γριά που δηλητηρίασε τους κομιτατζήδες, για εκείνη που έκανε το σπίτι της οπλοστάσιο ή για αυτήν που έπεσε νεκρή μετά από πολύωρη μάχη με τους σλάβους; 

Το Μοναστήρι ήταν ο τόπος όπου οργανώθηκε η πρώτη "Μακεδονική Άμυνα" σε οικονομικό, δικαστικό και εκτελεστικό τμήμα, ώστε ο αγώνας των Ελλήνων να μετατραπεί από αμυντικός σε επιθετικός. 

Πρέπει να σημειωθεί όμως ότι δεν αγωνίζονταν μόνο άνδρες για την Λευτεριά της Μακεδονίας από τούρκους και βούλγαρους, αλλά και γυναίκες. Όπως μαθαίνουμε από τον Γ. Μόδη (ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς του Μακεδονικού Αγώνα), όταν αποφασίζονταν να κυνηγηθεί κάποιος εχθρός, στέλνονταν ειδοποίηση στις νοικοκυρές να αγρυπνούν, ώστε σε περίπτωση ανάγκης να μπει στο σπίτι τους ο Έλληνας αγωνιστής για να προστατευθεί και να φυγαδευτεί. 

Γενικά, οι Ελληνίδες πάλευαν με όποιο τρόπο μπορούσαν, η καθεμία από το μετερίζι της. 

Όπως μας πληροφορεί ο Μόδης, τον Ιούλιο του 1907 μια γριά με την εγγονή της πήγαν σε ένα βουλγάρικο γαλακτοπωλείο και κατάφεραν να ρίξουν δηλητήριο στο ταλατόρι που έτρωγαν ο κομιτατζής Τόντας Πεσκάς και άλλοι πέντε ρουμανίζοντες και βούλγαροι αξιωματικοί και τους σκότωσαν.

Η Δομνίκη Νικολαΐδου με την αδερφή της είχαν μετατρέψει το σπίτι τους σε οπλοστάσιο, ενώ η Σάντα Θεοδώρου Βαφέα με τις κόρες της Βίτα, Μαρίτσα και Ασπασία έραβαν στολές Μακεδονομάχων και φρόντιζαν πληγωμένους Έλληνες αγωνιστές.

 Η Ζαχαρία Μακρή, έζησε το δράμα της δουλείας καθώς και όλους τους κινδύνους του Μακεδονικού Αγώνα, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες σ΄ αυτόν. Επέζησε και αργότερα έζησε στην Φλώρινα όπου ο άνδρας της έγινε Νομάρχης και ο γιος της υπουργός. 

Η Παρασκευή Μόδη, γυναίκα του πρωτομάρτυρα Θεόδωρου Μόδη, τού συμπαραστεκόταν σε κάθε του προσπάθεια και όταν αυτός δολοφονήθηκε, δεν λιγοψύχησε, αντίθετα συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην Μακεδονία.

Η Μοναστηριώτισσα χήρα και μάνα του Ανδρέα Κύμη, είχε ηρωικό και τραγικό τέλος. Την ημέρα που ο γιος της ξεψυχούσε στο Μορίχοβο όπου πολεμούσε με τον Ιερό Λόχο, αυτή έπεφτε νεκρή μέσα στο σπίτι της, αφού προηγουμένως είχε αγωνιστεί με πάθος και ηρωισμό για να αναχαιτίσει την λυσσαλέα επίθεση των βούλγαρων κομιτατζήδων. 

Η Μοναστηριώτισσα καπετάνισσα Ελένη, ντυμένη με την στολή του Μακεδονομάχου, πολεμούσε με περίσσιο θάρρος, πάντα με το ντουφέκι στα χέρια. 

Αυτές, και άλλες πολλές γυναίκες από το Μοναστήρι, πολεμούσαν με αυταπάρνηση, έχοντας ως σημαία το χρέος τους προς την Μακεδονία και την ελληνική ιστορία. Σήμερα, δυστυχώς και τραγικώς, δεν γίνεται καμία αναφορά σ΄ αυτές τις ηρωίδες, από κανέναν. Πολιτεία και συμβατική ιστορία, τις αγνοούν επιδεικτικά, μέσα στο πλαίσιο της συνειδητής προσπάθειας να εξαλειφθεί ο Μακεδονικός Αγώνας από την Ιστορία του Έθνους μας. 

Διαβάστε επίσης: 

Θεόδωρος Μόδης, Μακεδονομάχος: Πότε ήταν η πρώτη δολοφονία του Παλικαριού από τους κομιτατζήδες;