28/10/2024
28 Οκτωβρίου 1940, ΟΧΙ: Σε εχθρό εμείς, με θέληση δική μας, δεν δώσαμε ποτέ νερό και χώμα!
Στο θρίαμβο της Ελλάδας του 1940 θα αναφερθώ για να επισημάνω για μια ακόμη φορά κάποια γεγονότα μεγαλείου της φυλής μας, όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων αξιών χωρίς υπολογισμούς θυσιών.
Ο Στέλιος Σπεράντζας, ο ποιητής λέει ότι: ’’Σ’ εχθρό εμείς, με θέληση δική μας, δε δώσαμε ποτέ νερό και χώμα’’, και αποτελεί αυτό τον οδοδείχτη της εθνικής μας πορείας μέσα στους αιώνες. Μιας πορείας γεμάτης μεγαλείο, δόξα και πολιτισμό. Οποιαδήποτε ιστορική αναδρομή και αν κάνουμε, αυτό περίτρανα μας δείχνει. Στον αστερισμό αυτό των μεγάλων εθνικών μας σταθμών, θέση πρώτου μεγέθους έχει το ‘’ΣΑΡΑΝΤΑ’’. (Ε3)
Η γιορτή του ‘’σαράντα’’, όπως τη λένε με σεμνότητα και υπερηφάνεια, καθώς ταιριάζει στους ανδρείους, αυτοί που τη δημιούργησαν, ή τη γιορτή του ‘’ΟΧΙ’’, όπως τη λένε, με μάτια που λάμπουν από κάποια ανεξήγητη μυστική συγκίνηση και έπαρση, οι μικροί μαθητές.
Τιμάμε την ημέρα αυτή το μεγαλείο του αγώνα του Ελληνικού λαού, ενάντια στο φασισμό, στη σκλαβιά, στην υποτέλεια, την απλή και μεγάλη του νίκη, το μεγάλο σταθμό της πρόσφατης Ιστορίας μας.
Μια μικρή Ελλάδα , ορθώνεται μπροστά στο οδοστρωτήρα των δυνάμεων της βίας, που έχει ισοπεδώσει τόσους περήφανους λαούς και τους έχει ποδοπατήσει. Μια Ελλάδα, που δεν ηττοπάθησε μπροστά στις ιταλικές προκλήσεις, που κορυφώθηκαν, όταν η δολοφονική τους τορπίλη βυθίζει το ελαφρό μας καταδρομικό ‘’ΕΛΛΗ’’, (Ε4) ένα έγκλημα, κάτω από τις πιο άτιμες συνθήκες. Η τορπίλη του Ιταλικού υποβρυχίου (Ε5) δε βύθισε μόνο το εύδρομο ‘’ΕΛΛΗ’’, στις 15 Αυγούστου 1940, αλλά χτύπησε βαθιά την ψυχή του Ελληνικού λαού, εκεί όπου η φύτρα μας έχει εντυπώσει αυτό που δεν υπάρχει σε καμία άλλη διάλεκτο σε όλη την υφήλιο, το φιλότιμο.
Ο πόλεμος, η απόκρουση των δυνάμεων του Πράσκα ονομάσθηκε ‘’Επος’’, παίρνοντας κοντά του κάτι από τη μάχη του Μαραθώνα, τη μέχρι θανάτου πάλη των τριακοσίων στις Θερμοπύλες, κάτι από τις μάχες που ο τυφλός ποιητής της γεωμετρικής εποχής περιγράφει στα Ομηρικά Έπη.
(Ε6) Όμως εκεί μέσα στη στυφή μυρωδιά του μπαρουτιού, το λασπωμένο χιόνι και την απόλυτη σιγή που προηγείται από τον ήχο της σάλπιγγας, είναι αμέτρητοι αυτοί που είδαν μία καστανή μαυροντυμένη γυναίκα, με ήρεμα χαρακτηριστικά και γλυκύτατα μάτια να τους οδηγεί στις τρομερές εφόδους. ‘’Είδαμε την Παναγιά να μας οδηγεί’’, γράφουν από το μέτωπο της Αλβανίας οι φαντάροι στις μανάδες τους, στις γυναίκες τους και στις αρραβωνιαστικιές. Υπό τη σκέπη της Υπερμάχου Στρατηγού, ο ελληνικός Στρατός έγραψε λαμπρές σελίδες ελληνικής ιστορίας και δόξας, υπερασπίζοντας τα ιερά και όσια της πατρίδας, με περίσσευμα ανδρείας και θάρρους.
Οπωσδήποτε η ψυχολογική τόνωση είναι εκ των ουκ άνευ γεγονός, και η τόνωση του ηθικού θεωρείται βασικό στοιχείο για την αγωνιστικότητα οποιασδήποτε στρατιωτικής δύναμης από την εποχή του Ομήρου μέχρι το Μέγα Αλέξανδρο, αλλά και τους σύγχρονους στρατούς.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Αλλά ας δούμε με τη σειρά την εξέλιξη των γεγονότων που οδήγησαν στην εποποιία της 28ης Οκτωβρίου 1940. (Ε7)
Με την είσοδο των Ιταλικών στρατευμάτων στα Τίρανα αρχίζει μία προσπάθεια παραπλάνησης των Ελλήνων από τη φασιστική Ιταλία. Στην αρχή ‘’δήθεν φιλικά’’ και κατόπιν χρησιμοποιώντας την τακτική της ύπουλης πρόκλησης προσπάθησε να εκφοβίσει την Ελλάδα, ώστε να γίνει εύκολη η σχεδιαζόμενη επεκτατική της ενέργεια.
Όταν πια η Ιταλία είχε κηρύξει τον πόλεμο στην Αγγλία και Γαλλία στις 10 Ιουνίου 1940, τότε άρχισε την προσπάθεια εξεύρεσης δικαιολογιών και αφορμών για την άνανδρη και απρόκλητη επίθεση εναντίων μας.
Στις 3 Ιουλίου 1940 ο υπουργός των εξωτερικών της φασιστικής Ιταλίας Κόμης Τσιάνο κατηγόρησε την κυβέρνηση της Αθήνας ότι ‘’δήθεν επιτρέπει στα Αγγλικά πολεμικά πλοία να χρησιμοποιούν τα Ελληνικά λιμάνια’’. Αργότερα ο τότε Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα θα ομολογήσει απερίφραστα ότι ‘’η Ελληνική κυβέρνηση τήρησε την ουδετερότητα με αναμφισβήτητη νομιμοφροσύνη και με όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή της’’.
Από τότε οι προκλήσεις της Ιταλίας έγιναν πιο συχνές. Τα ιταλικά αεροσκάφη παραβιάζουν σχεδόν καθημερινά τον Ελληνικό εναέριο χώρο. Αποκορύφωμα αυτών των εχθρικών ενεργειών αποτελεί ο άνανδρος και ανίερος τορπιλισμός από Ιταλικό υποβρύχιο του καταδρομικού ‘’Έλλη’’ .
Βαθιά θρησκευόμενος ο Έλληνας δεν μπόρεσε να δεχθεί ότι θα μπορούσαν κάποιοι να τελέσουν απροειδοποίητα μια τόσο ιταμή (αυθάδη) πράξη . Να χτυπήσουν ένα καράβι μέσα σε ένα εμπορικό λιμάνι, χωρίς να υπάρχει προηγούμενη κήρυξη εχθροπραξιών, και μάλιστα όταν αυτό βρισκόταν εκεί για την απόδοση τιμών στη Μητέρα του Θεανθρώπου. Ούτε μπόρεσε ποτέ, ακόμη και σήμερα , ο Έλληνας να πιστέψει πως ήταν δυνατόν οι Ιταλοί, που κυριολεκτικά λατρεύουν τη Μαντόνα, να βεβήλωναν τη μέρα της κοίμησής της.
(Ε8)Τα θύματα από τη βύθιση του καταδρομικού (9 νεκροί και 88 τραυματίες) βρήκαν άμεσα τη δικαίωσή τους λίγους μήνες μετά, όταν η κραυγή ‘’αέρα’’ έσκισε τα βουνά στη Βόρεια Ήπειρο.
Φθινόπωρο του 1940. Η Ευρώπη βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Η Πολωνία ύστερα από αντίσταση μόλις δυο (2) εβδομάδων υποκύπτει, το Βέλγιο και η Ολλανδία το ίδιο. Η Δανία έχει παραδοθεί. Η Νορβηγία έχει υποχωρήσει. Η Τσεχοσλοβακία και η Ουγγαρία βρίσκονται υπό τις διαταγές του άξονα.
Η Αγγλία απομονωμένη στο νησί της δέχεται τα πλήγματα των Γερμανικών αεροπορικών επιδρομών. Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού η Αμερική ανέτοιμη ακόμη, προσπαθεί απεγνωσμένα να πείσει τους Ευρωπαίους ηγέτες να προβάλλουν αντίσταση για να κερδίσει χρόνο.
Στην Ανατολή, η Σοβιετική Ένωση είχε αρχίσει ένα αμφιλεγόμενο διπλωματικό παιγνίδι με την πανίσχυρη πολεμική μηχανή του Άξονα, ενώ ανατολικότερα η ισχυρότατη Ιαπωνία συντάχθηκε με τις Γερμανικές Στρατιές και απειλούσε σοβαρά τους αχανείς και ζωτικούς χώρους της Αυστραλίας και Ινδιών, καθώς και τις θαλάσσιες οδούς ανεφοδιασμού δια μέσου του Ειρηνικού και Ινδικού ωκεανού.
Στο Νότο η κατάσταση δεν ήταν καλλίτερη. Ολόκληρη η περιοχή της Κεντρικής και Δυτικής Μεσογείου βρισκόταν υπό τον έλεγχο του άξονα. Όλα σχεδόν τα Βαλκανικά κράτη πλην της Ελλάδος, είχαν υποκύψει και ενώ η Τουρκία με επιτηδειότητα περιέπαιζε τους πάντες φαινόταν πλέον σαν ζήτημα χρόνου η κατάκτηση από τις δυνάμεις του Άξονα του χώρου της Μέσης Ανατολής και η πλήρης κατάληψη της Β. Αφρικής. Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές η παγκόσμια κατάσταση το φθινόπωρο του 1940. Οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν πλέον καμφθεί. Σε εκείνη ακριβώς την κρίσιμη ώρα η μικρή Ελλάδα, είχε τη δύναμη να ορθώσει το ανάστημα της μπροστά στη σιδερόφρακτη φασιστική πολεμική μηχανή, που σάρωνε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ξημερώνει η 28η Οκτωβρίου 1940. Έχει φθάσει η ώρα της αναμέτρησης για την Ελλάδα. Είναι γνωστή η επίδοση τελεσιγράφου, από τον πρεσβευτή της Ιταλίας στην Αθήνα κ. Γκράτσι, την 0300 ώρα της 28ης Οκτωβρίου 1940 στον πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά, (Ε9) με το οποίο ζητούσε η Ιταλική κυβέρνηση να καταλάβει ο Ιταλικός Στρατός ορισμένες στρατηγικές θέσεις στον ελληνικό χώρο, τις οποίες δεν προσδιόριζε.
Αν κοιτάξουμε ερευνητικά το κείμενο αυτού του ιταμού τελεσιγράφου, με την τρίωρη προθεσμία αποδοχής ή απόρριψης των όρων, θα διαπιστώσουμε ότι με οποιαδήποτε απάντηση οι Ιταλοί είχαν ήδη αποφασίσει την κήρυξη του πολέμου κατά της Ελλάδος. Αυτό επεσήμανε ο Μεταξάς με το ερώτημα που έθεσε στον Ιταλό Πρεσβευτή, αμέσως μετά την ανάγνωση του κειμένου. Του είπε ξεκάθαρα: «ΔΗΛΑΔΗ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ.»
Ο Μεταξάς , τον πατριωτισμό του οποίου κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε, χωρίς να ρωτήσει τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄( δεν είχε χρόνο), είπε ΟΧΙ στα αιτήματα των Ιταλών.(Ε10) Ήταν ίσως η πρώτη φορά που ερχόταν σε πλήρη αρμονία με τη θέληση του δοκιμασμένου από τη δικτατορία ελληνικού λαού. Η οργή και η αγανάκτηση του λαού για τον τορπιλισμό της ΄΄ΕΛΛΗΣ΄΄ είχε οδηγήσει σε μια καθολική ενότητα.
Η άρνηση του πρωθυπουργού ν’ αποδεχθεί τις ιταλικές απαιτήσεις ήταν το αποτέλεσμα μιας ορθολογιστικής εκτίμησης των συμφερόντων της χώρας. Πρέπει να αποδεχθούμε χωρίς υστεροβουλίες, ότι με αυτή την απόφαση αποφύγαμε ένα νέο διχασμό, πολύ χειρότερο από εκείνο της περιόδου 1916-1922, με τη γνωστή τραγική του κατάληξη. Με το ΟΧΙ του Ιωάννου Μεταξά το έθνος ξαναζεί το ‘’Μολων Λαβέ ‘’ του Λεωνίδα, ‘’το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ’ εμον.’’ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, το ‘’Ελευθερία ή θάνατος’’ των αγωνιστών του 1821.
(Ε11) Με την κήρυξη της γενικής επιστράτευσης, ξεχείλισε το ποτάμι του ενθουσιασμού ενάντια στον Ιταλό εισβολέα. Όλοι οι Έλληνες, κρεμάστηκαν κυριολεκτικά σε κάθε μέσο συγκοινωνίας για να φτάσουν το συντομότερο στο μέτωπο και ν΄ αποδείξουν ακόμη μια φορά στον κόσμο μας, ότι τούτος ο λαός δεν μετράει τις θυσίες, όταν πρόκειται ν’ αγωνιστεί για τις ανθρώπινες αξίες, με πρώτες την ειρήνη, την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας του.
Όλοι οι Έλληνες ενωμένοι σαν ένα σώμα, με μια ψυχή, ξεχύθηκαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου (Ε12) και σαν ημίθεοι έδωσαν τη μάχη όχι μόνο για να ανακόψουν τον Ιταλό εισβολέα, αλλά για να νικήσουν το σκοταδισμό και τους δυνάστες γιατί οι Έλληνες, πιο πολύ από όλους, γνώριζαν καλά τι θα πει σκλαβιά και δυνάστης.
(Ε13) Η ώρα για το μεγάλο αγώνα είχε σημάνει. Ο Ελληνικός στρατός ακαταπόνητος ρίχνεται στη μάχη. Η Ελλάδα με την κήρυξη του πολέμου ήταν σχεδόν ανεπιστράτευτη. Στην Ελληνοαλβανική μεθόριο διέθετε ελαφρές δυνάμεις προκάλυψης. Αντίθετα οι Ιταλικές δυνάμεις ήταν αριθμητικά υπέρτερες και άριστα εξοπλισμένες. (Ε14)
Σύμφωνα με το Ιταλικό σχέδιο πολέμου, προβλεπόταν αιφνιδιαστική εισβολή με ταχυκίνητα μέσα προτού συμπληρωθεί η επιστράτευση και η συγκέντρωση του Ελληνικού στρατού, υποστηριζόμενη με έντονη δράση της αεροπορίας. Επίσης είχε προβλεφθεί για την παρακώλυση του σχεδίου επιστρατεύσεως και συγκεντρώσεως του Ελληνικού Στρατού, συστηματικός και ανηλεής βομβαρδισμός των συγκοινωνιακών κόμβων και των σπουδαιότερων πόλεων.
Η επιχείρηση από Ελληνικής πλευράς θα εκτελείτο σε δύο στάδια, όπως είχε προβλεφθεί ήτοι: Αμυντική στάση στην Ήπειρο, με επιβράδυνση του εχθρού και τελική αναχαίτιση προ της τοποθεσίας ΕΛΑΙΑ-ΚΑΛΑΜΑΣ ή και νοτιότερα αυτής ανάλογα με τις συνθήκες. (Ε15)
Στη Δυτική Μακεδονία, στην αρχή, αμυντική στάση και στη συνέχεια ανάληψη επιθετικών επιχειρήσεων, μετά τη συγκέντρωση των απαραιτήτων δυνάμεων. Η ορεινή περιοχή της Πίνδου θα χρησιμοποιείτο για την εξασφάλιση του συνδέσμου μεταξύ Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας και για τη συνέχιση του μετώπου.
Την 05.40 ώρα τα Ιταλικά στρατεύματα εισβάλλουν στο έδαφος μας. Ταυτόχρονα εκδηλώνεται σφοδρή δράση της Ιταλικής αεροπορίας στο μέτωπο και στα μετόπισθεν. Οι ελαφρές δυνάμεις της προκάλυψης μπροστά στη συντριπτική υπεροχή του εχθρού, συμπτύσσονται προβάλλοντας πείσμονα αντίσταση και επιβραδύνουν την προχώρηση αυτού στο έδαφός μας. (Ε16)
Από την πρώτη στιγμή η Ιταλική εισβολή σκόνταψε πάνω στην αλύγιστη αντίσταση του Έλληνα στρατιώτη. Ο ολιγάριθμος Ελληνικός στρατός παρά τις αντίξοες συνθήκες φαίνεται να είναι ο νικητής.
Πραγματικά, με τη συμπλήρωση της επιστράτευσης και της συγκέντρωσης των δυνάμεων, ο Ελληνικός στρατός αναχαιτίζει τους εισβολείς και αναλαμβάνει την πρωτοβουλία των επιχειρήσεων. Σε λίγο, η μία νίκη διαδέχεται την άλλη: Καλαμάς, Δελβινάκι, Φάρσαρι, Μοράβας, ΙβάνΤόμαρος, Τρεμπεσίνα, Μπούρμπεσι, γίνονται ο τάφος τους. Η ιαχή ‘’αέρα’’ των Ελλήνων πολεμιστών αντηχούσα στα Ηπειρωτικά βουνά και γέμιζε φόβο και τρόμο τις ψυχές των φασιστικών ορδών του Μουσολίνι.
(Ε17) Σε μικρό χρονικό διάστημα ύστερα από την εισβολή, δεν υπάρχουν στο Ελληνικό έδαφος εχθρικές δυνάμεις, παρά μόνο αιχμάλωτοι. Ο Ελληνικός στρατός προχωρεί κεραυνοβόλα και ελευθερώνει τις πόλεις της Β. Ηπείρου την μια μετά την άλλη: Κορυτσά, Μοσχόπολη, Πρεμετή, Αργυρόκαστρο, Χειμάρα και Κλεισούρα. Η σθεναρή αυτή αντίσταση της Ελλάδος υπήρξε ιστορικό γεγονός, κρίσιμο για την πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ουσιαστική η προσφορά των γυναικών της Πίνδου. (Ε18), και των γυναικών στα μετόπισθεν (Ε19), (Ε20)
Οι απροσδόκητες επιτυχίες του Ελληνικού στρατού και ιδιαίτερα η κατάληψη της Κορυτσάς(Ε21), προξένησαν στη Ρώμη κατάπληξη και οργή. (Ε22). Τόση ήταν η αγανάκτηση και ο θυμός του Μουσολινι ώστε αποφάσισε όταν περάσει βαρύς χειμώνας, να μεταβεί στην Αλβανία για να παρακολουθήσει αυτοπροσώπως τη νέα επίθεση την οποία είχε ετοιμάσει. (Ε23), Για την επίθεση αυτή συγκέντρωσε τις πιο επίλεκτες μονάδες και τα πιο ισχυρά όπλα για να αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο αποτυχίας. (Ε24)Τόσο σίγουρος ήταν ότι θα νικούσε, ώστε δεν ζήτησε βοήθεια από τον Χίτλερ. Όμως και η νέα επίθεση των Ιταλικών στρατευμάτων αποκρούστηκε από τον Ελληνικό στρατό με την ίδια επιτυχία όπως και την πρώτη φορά.(Ε25),(Ε26),(Ε27),(Ε28)
Η Ελλάδα αγωνίστηκε σθεναρά και κράτησε τα σύνορά της επί επτά(7) περίπου μήνες. (Ε29),(Ε30),(Ε31),(Ε32),(Ε33),(Ε34). Ο αγώνας όμως έγινε άνισος, όταν σε λίγο επιτέθηκε η πανίσχυρη Γερμανική πολεμική μηχανή. Τέλη Μαΐου 1941 η Ελλάδα υπέκυψε στις δυνάμεις του Άξονα και γνώρισε τις φρικαλεότητες μιας στυγνής κατοχής. Τις ένδοξες μέρες του πολέμου 1940-1941 διαδέχθηκε η μεγάλη νύχτα της κατοχής και της συμφοράς. Για τρισήμισυ περίπου χρόνια ο Ελληνικός λαός είχε την πιο απάνθρωπη μεταχείριση από τους Γερμανο-ιταλούς κατακτητές και τους τότε συμμάχους τους.
Παρ΄ όλα αυτά η Ελληνική ψυχή παρέμεινε υπερήφανη και αδούλωτη περιφρονώντας τους βαρβάρους. Οι κατακτητές διέπραξαν ανήκουστα εγκλήματα σε βάρος της χώρας μας. Οι πόλεις και τα χωριά γνώρισαν την πιο στυγνή τρομοκρατία και τις αγριότερες λεηλασίες, ενώ άνδρες, γυναίκες αιχμαλωτίζονταν για να υποβληθούν στα πιο φρικτά βασανιστήρια.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ (Ε35)
Ο θαυμασμός των ισχυρών για την Ελλάδα γρήγορα ξαπλώνεται παντού. Ακόμα και αυτός ο Χίτλερ σε λόγο του στις 4 Μαίου του 1941 είπε: "Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να παραδεχθώ, πως απ΄ όλους τους αντιπάλους, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με ύψιστο ηρωισμό και αυτοθυσία και συνθηκολόγησε μόνον όταν η περαιτέρω αντίσταση ήταν αδύνατη και συνεπώς μάταιη" .
Οι Άγγλοι έγραφαν:’’ Οι γενιές του μέλλοντος από τώρα και στο εξής θα διδάσκονται ότι και πάλι οι ολίγοι Έλληνες έσωσαν με τη θυσία τους τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Στο εξής δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολέμησαν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολέμησαν σαν Έλληνες’’.
Οι Αμερικανοί σχολίαζαν ‘’Η Ελλάδα έδωσε το παράδειγμα το οποίο όλοι πρέπει να ακολουθήσουν μέχρις ότου οι σφετεριστές της ελευθερίας οπουδήποτε της γης κι αν βρίσκονται να υποστούν τη δίκαιη καταδίκη τους’’.
Αυτός υπήρξε ο μεγάλος Ελληνικός αγώνας που άρχισε την 28η Οκτωβρίου 1940. Ένας αγώνας που η Ελλάδα είχε τις περισσότερες μέρες αντίστασης.
ΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ(Ε36)
Ελλάς: 219 Νορβηγία 61 Γαλλία 43 (Η υπερδύναμη της εποχής)
Πολωνία 30 Βέλγιο 18 Ολλανδία 4
Γιουγκοσλαβία 3 Δανία 0 μέρες.
[ Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον ….Χίτλερ)
Τσεχοσλοβακία o Λ0υξεμβούργο 0
Οι ανθρώπινες απώλειες κατά χώρα:
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ(Ε37)
Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676.
Αλβανοί: 1165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)Ιταλοί: 8000
Boύλγαροι: 25000, Γερμανοί: 50000
Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες) Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν:
Ελλάς 10% (750.000)
Σοβ. Ένωση 2,8%Ολλανδία 2,2%Γαλλία 2%Πολωνία 1,8%
Γιουγκοσλαβία 1,7% Βέλγιο 1,5%
(Ε38)Την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 δεν πρέπει να την προσπερνάμε επιπόλαια και χωρίς εθνική έξαρση. Αντίθετα, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά που απειλείται η εθνική μας ανεξαρτησία και η εδαφική μας ακεραιότητα πρέπει να την κάνουμε λάβαρο ιερό και αφετηρία των προσπαθειών μας για τη διαφύλαξη της εθνικής μας υπόστασης.
Σήμερα , πάνω από όλα, πρέπει να δείξουμε το δρόμο των ιδανικών που δημιούργησε το ‘’Σαράντα’’ και να μεταδώσουμε όλα αυτά στις νέες γενιές. Είναι το χρέος μας, ο φόρος τιμής, στις ηρωικές στρατιές των προγόνων μας. Γιατί όποιος λαός ξεχνά την ιστορία του χάνεται.
Ομιλία για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940
(Πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της ΓΕΧΑ στη Βέροια την 27 Οκτ 2011 με ομιλητή τον υποστράτηγο ε.α. Αλέξανδρο Μ. Τρομπούκη) (Ε1) - Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου