Κωνσταντίνος Μπουκουβάλας ή Καπετάν Πετρίλος, Μακεδονομάχος: Ο πρώτος που πήγε στην λίμνη των Γιαννιτσών

 
21/10/2024

Ο Καπετάν Πετρίλος ή Κωνσταντίνος Μπουκουβάλας αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας μας. Ακόμα κι όταν αρρώστησε, δεν έμεινε για πολύ καιρό μακριά από τους Αγώνες. Γιατί, το λυσσασμένο φίδι, ο εχθρός, έπρεπε να φύγει μακριά από την πατρίδα! 

Γεννήθηκε το 1877 στο Γύθειο και παρακολούθησε τη σχολή Ευελπίδων. Ήταν υπολοχαγός Πεζικού του Ελληνικού στρατού όταν κατατάχθηκε στα εθελοντικά σώματα του Μακεδονικού Αγώνα.

Ντυμένος ως καλόγερος αποβιβάστηκε στο λιμάνι της Συκιάς Χαλκιδικής και πήγε στο Μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας.

Έδρασε στη Μακεδονία από τον Απρίλιο του 1905 μέχρι το Μάιο του 1908. Στην αρχή υπηρέτησε στο σώμα του καπετάν Νταφώτη και όταν αυτό διαλύθηκε εστάλη από το Κέντρο Θεσσαλονίκης στη λίμνη των Γιαννιτσών με δύναμη 45 αντρών.

Ο καπετάν Πετρίλος ήταν ο πρώτος καπετάνιος του Μακεδονικού Αγώνα που εγκαταστάθηκε στη λίμνη των Γιαννιτσών και η δράση του υπήρξε σπουδαία. Κατόρθωσε να καταλάβει τη Βουλγαρική καλύβα Γκολεστάνη (Λευκάδια) και εξόντωσε τους 19 κομιτατζήδες υπερασπιστές της.

Το βαρύ κλίμα της λίμνης όμως επηρέασε την υγεία του και αναγκάστηκε να παραδώσει την αγωνιστική σκυτάλη στο Μανιάτη καπετάν Ματαπά (Μιχάλης Αναγνωστάκος), ενώ ο ίδιος μετά από ολιγόχρονο διάστημα θεραπείας επανήλθε στη δράση.

Η δράση του αποτυπώθηκε σε τραγούδια και ενδεικτικά αναφέρουμε το παρακάτω1:

«Η αντρειωμένη σου καρδιά που τόσους πόθους κρύβει
στη σκλάβα γη επέταξε μ’ ελπίδα μυστικιά,
να διώξη το φαρμακερό και λυσσασμένο φίδι
που σκόρπαε το φαρμάκι του στα στήθια μας βαθειά.

Η δοξασμένη σου γενιά με τα τρανά όνειρά της
σε καμαρώνει σήμερα με μια κρυφή χαρά της,
σου χάρισε τους πόθους της και τη χρυσή καρδιά της
και την καινούργια δόξα σου σμίγει με την παλιά.

Η Γιανιτσά περήφανη λέει για τ' όνομά σου
και η Μακεδονία μας γλυκά το τραγουδεί.
Η άνοιξις μοσχοβολιές απλώνει ολόγυρά σου
κι’ ένα στεφάνι αμάραντο σου στέλνει η Τιμή».

1. Από το βιβλίο του Γ.Θ.Κελεπούρη «Ματωμέναις Δάφναις», εν Αθήναις 1910, σελ. 47 - Πηγή 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου