 |
| Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ (1886-1983), Ηγούμενος της μονής Διονυσίου (Φωτογραφία: Douglas Lyttle, 1977) |
26/4/2025
Από τον Μακεδονικό Αγώνα στο Άγιο Όρος, από τις μάχες για την ελευθερία με περίσσιο θάρρος, στις μάχες της γήινης ζωής με τον δικό του μοναδικό τρόπο: Γαβριήλ Διονυσιάτης, ένας άγνωστος ήρωας!
Γαβριήλ Διονυσιάτης, κατά κόσμο Καζάσης Γεώργιος, γεννήθηκε στο Μεσενικόλα το έτος 1887. Πολύ μικρός σε ηλικία 17 ετών, έμαθε ότι είχε αρχίσει ο Μακεδονικός αγώνας. Έτσι τον άλλο χρόνο όταν έγινε 18 ετών, έφυγε από το χωριό, χωρίς να πει τίποτε σε κανέναν.
Ύστερα από καιρό μάθανε ότι ήταν στο ανταρτικό, στη Μακεδονία στο σώμα του καπετάν Γαρέφη, που δρούσε στην Έδεσσα και στην Γευγελή. Ο Γαρέφης τον είχε πρωτοπαλίκαρο και ξεψυχώντας στην αγκαλιά του τον άφησε εντολή να πηγαίνει στις Μηλιές του Βόλου και να δώσει στη μάνα του το δαχτυλίδι του. Αφού εκτέλεσε την εντολή αυτή γύρισε για λίγο στο χωριό. Εκεί ένα βράδυ, ύστερα από επιμονή του παπά και του δάσκαλου του χωριού, καταστενοχωρημένος και γιομάτος συγκίνηση τους εξιστόρησε τα πάντα σχετικά με τον ηρωικό, αλλά και άδικο θάνατο του αρχηγού του, διότι όπως είπε, τον σκοτώσανε τα παιδιά του, κατά λάθος δικό του. Είχε πει στους δυο συντρόφους του που πήρε μαζί του, αν ιδούν και ξεπεταχτεί κάποιος απ’ το καλύβι να ρίξουν στο ψητό. Είχε ξεχάσει την εντολή που είχε δώσει και όταν μπήκε και λιάνισε με τα χέρια του τους αρχηγούς των κομιτατζήδων, Λούκα και Καρατάσωφ, πετάχτηκε έξω από την καλύβα και οι σύντροφοι τον νόμισαν για Βούλγαρο και τον πλήγωσαν βαριά. Ένας από τους δύο ήτανε ο Διονυσιάτης, γι’ αυτό το πήρε κατάκαρδα. Έφυγε από το χωριό πολύ γρήγορα και βρέθηκε ξανά στη Μακεδονία, πρωτοπαλίκαρο του Καπετάν Χρήστου Καραπάνου, χωριανού του, Μεσενικολίτη ανθυπολοχαγού που ανέλαβε το σώμα του Γαρέφη.
Στο δεύτερο Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο βρέθηκε στο ευζωνικό σύνταγμα του 3/40 του Βελισαρίου ακόλουθος και πολυβολητής κοντά του, που στην Άνω Τσουμαγιά ξεψύχησε στην αγκαλιά του και αυτός, και τον έκλαψε πικρά. Όταν απολύθηκε από το στράτευμα, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και πήγε στο Άγιο Όρος. Χειροτονήθηκε στην αρχή καλόγερος στη Μονή Διονυσίου και μέσα σε λίγα χρόνια, χάρις στη εξυπνάδα του και τη μόρφωση που απόκτησε εκεί, αναδείχτηκε Ηγούμενος της Μονής. Από τη θέση του αυτή υπηρέτησε το συμφέροντα της αυτόνομης Μοναστικής Πολιτείας του Αγίου Όρους πάρα πολύ. Αρκετές φορές διετέλεσε αντιπρόσωπος της Μονής του στην ιερή Επιστασία στις Καρυές. Για πολλά χρόνια διετέλεσε πρωτοεπιστάτης και μπορεί μετά βεβαιότητας να πει κανείς Υπουργός των Εξωτερικών της αυτόνομης Πολιτείας του Αγίου Όρους, για αρκετές δεκαετίες.
Σαν Ηγούμενος στη αρχή και σαν εκπρόσωπος της ιεράς Επιστασίας αργότερα, είχε πολλές γνωριμίες με αρκετές προσωπικότητες και της πολιτικής και της Εκκλησιαστικής και γενικά της πολιτικής ζωής της χώρας. Αν και αυτοδίδακτος, καλλιέργησε πολύ τα γράμματα. Στο χωριό είχε τελειώσει το Σχολαρχείο, στο Άγιο Όρος απέκτησε, όπως λένε, πανεπιστημιακή μόρφωση. Δεν ασχολείτο κάτ’ αποκλειστικότητα μόνο με τα εκκλησιαστικά αλλά διάβαζε και λογοτεχνικά βιβλία. Ασχολήθηκε μάλιστα και με τη συγγραφή. Έγραψε Ιστορικές μελέτες γύρω από την επανάσταση της Θεσσαλίας του 1897 και λογοτεχνικά διηγήματα για τα οποία τιμήθηκε με κρατικό βραβείο. Έγραψε επίσης αρκετά για το Μοναστήρι της Κορώνας, όπου επισημαίνει τις αιτίες της πτώχευσης του, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στον τότε Μητροπολίτη Ευθύμιο Πλατή και στον Ηγούμενο του Μοναστηριού Ιάκωβο Κοτρούμπα. Ο Γαβριήλ σε ολόκληρη τη ζωή του υπήρξε υπόδειγμα για τους πνευματικούς πατέρες του Aγίου Όρους. Ήταν πάντοτε γελαστός, καταδεκτικός και γλυκομίλητος. Τύπος ασκητικός και λιτοδίαιτος, γι’ αυτό και έζησε τόσα χρόνια. Αποδήμησε εις Κύριον σε ηλικία 96 ετών το 1983. Υπήρξε αναμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες όχι μόνο του Μεσενικόλα και της γύρω περιοχής, αλλά ολοκλήρου του Ελλαδικού χώρου.
Χρήστος Μηλίτσης: ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΕΝΙΚΟΛΑ- Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου