Όταν οι Δυτικομακεδόνες βγήκαν στα βουνά το 1878, μάς έδειξαν τον δρόμο που οδηγεί στην Ελευθερία

10/5/2025

Μεγάλη αδικημένη η Μακεδονία μας, από το παρελθόν και μέχρι σήμερα. 

Ένα από τα σημαντικά παραδείγματα της προσφοράς της, ήταν κατά την εποχή της τουρκοκρατίας: οι Έλληνες του αλεξανδρινού βασιλείου, πολέμησαν με το ίδιο σθένος και πείσμα για την απελευθέρωση του Έθνους μας, αλλά χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά. Ταυτόχρονα, πρόσφεραν σημαντική βοήθεια στους Αγωνιστές του 1821, εις βάρος της ίδιας τους της ύπαρξης. Μα δεν δυσανασχέτησαν ποτέ αυτοί οι Έλληνες, αντίθετα, ήταν περήφανοι που βοηθούσαν την μάνα Ελλάδα να διώξει από πάνω της τον τουρκικό ζυγό...

Μετά την Επανάσταση, η Μακεδονία παρέμενε σκλαβωμένη. Και δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τον τουρκικό ζυγό, αλλά και τις θηριωδίες των σλαβοβούλγαρων κομιτατζήδων, οι οποίοι με την βοήθεια ξένων δυνάμεων, όπως της Ρωσίας, στόχευαν στην αρπαγή και αυτονόμηση της Μακεδονίας μας. 

Η μικρή λοιπόν Μακεδονία είχε να αντιμετωπίσει τους παντοδύναμους εχθρούς. Βοήθεια από την απελευθερωμένη Ελλάδα δεν είχε παρά μόνο αργότερα, κατά τον Μακεδονικό Αγώνα. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι οι Έλληνες δεν είχαν βουλιάξει τότε στη μιζέρια της σκλαβιάς, αντίθετα, πάλευαν με νύχια και με δόντια, σαν λιοντάρια, για να απελευθερώσουν τα ιερά εδάφη του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μόνοι. Ολομόναχοι. Αυτό ακριβώς μαρτυρά και ο παρακάτω λόγος:

"Ο Ελληνισμός της Βορειοδυτικής Μακεδονίας, παρόλο που είχε προετοιμαστεί μυστικά, δεν είχε την τύχη να ιδεί να πλησιάζουν και στη δική του περιοχή αντάρτικα σώματα από την ελεύθερη Ελλάδα.

Μπροστά στο νέο κίνδυνο, χωρίς να περιμένουν βοήθεια, οι Δυτικομακεδόνες βγήκαν στα βουνά και από το Φεβρουάριο ως το Νοέμβριο του 1878 αγωνίστηκαν να πείσουν την Ευρώπη πως τα χώματα τούτα δεν μπορούσαν να τα διαφεντεύουν οι Μεγάλες Δυνάμεις, χωρίς τη θέληση του πληθυσμού τους.

Ξεσηκώθηκαν οι Μακεδόνες από τα Σέρβια, την Κοζάνη, την Καστοριά, τα Κορέστια, τη Φλώρινα, το Πισοδέρι, τη Ρέσνα, το Μορίχοβο, το Μοναστήρι. Δεν μπόρεσαν να επιτύχουν τότε την ένωση με την Ελλάδα, όπως ζητούσαν. Επέτυχαν όμως να μην αλλάξει αφέντη η Μακεδονία για 35 ακόμη χρόνια, μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913" - Ευ. Κωφός, "Η επανάστασις της Μακεδονίας κατά του 1878". 

Θα αναρωτηθεί κάποιος: Έχουν σημασία όλα αυτά για τους Έλληνες του 21ου αιώνα; Αφού η Μακεδονία είναι ελεύθερη πια...

Έχουν μεγάλη σημασία, γιατί η Μακεδονία μας δεν είναι ελεύθερη ούτε σήμερα. Ειδικά μετά την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών και το "επίσημο ξεσάλωμα"  των σλαβοσκοπιανών, που διακηρύττουν πως είναι "έθνος μακεδονικό" που μιλά τη "μακεδονική γλώσσα",  με την ανοχή ή και την συναίνεση Ελλήνων πολιτικών που έχουν την προδοσία στην τσέπη τους, ειδικά λοιπόν τώρα, η Μακεδονία μας είναι υπόδουλη πάλι των ξένων συμφερόντων και των αχρείων εγχώριων κυβερνητικών πολιτικών. Και οι Δυτικομακεδόνες μάς δείχνουν τον δρόμο που οδηγεί στην Ελευθερία... 

Μια πρώτη αντίδραση εκ μέρους όλων μας που ζούμε στην Μακεδονία, θα ήταν να πιέσουμε τους πολιτικούς να απαγορεύσουν την σλαβική αλλά και τουρκική οικονομική επέλαση. Τους επιτρέπουμε να αγοράζουν γη και σπίτια, και ταυτόχρονα πανηγυρίζουμε που έρχονται εδώ ως τουρίστες. Για να μην μιλήσουμε για τα προϊόντα που εισάγουμε, ενισχύοντας τις οικονομίες του εχθρού... Είτε είμαστε τυφλοί είτε ανιστόρητοι είτε κομματικά ενταγμένοι και βολεμένοι, το ζήτημα είναι πως πάλι η Μακεδονία μας κινδυνεύει. 

Η προδοσία των Πρεσπών μαζί με την οικονομική επέλαση των γειτόνων, σημαίνει τον απόλυτο κίνδυνο για την πατρίδα μας, είτε θέλουμε είτε δεν θέλουμε να το συνειδητοποιήσουμε. Γιατί, αν χαθεί η Μακεδονία μας, θα χαθεί και ολόκληρη η Ελλάδα μας...