Μακεδονομάχος Κωνσταντίνος Γαρέφης: Έπεσε την μάχη σαν άνδρας, σαν λιοντάρι

Ο Σταυραετός του Πηλίου 

 17/5/2025

Η αυταπάρνηση του Οπλαρχηγού Κωνσταντίνου Γαρέφη, εκ Θεσσαλίας

Στης δόξης την φωνή πετά, στο Μπάχοβο τούς φθάνει,

είκοσι Βούλγαρους ληστάς και όλους τους ξεκάνει!...

Εις τα καλύβια είχανε οι Βούλγαροι λημέρι

και ο Γαρέφης είχενε πιστόλι εις το χέρι.

Την έξοδο των έκλεισεν, μαζί με τα παιδιά του,

κι οι Βούλγαροι αρπάσανε στα χέρια τ΄ άρματά τους...

Ρίχνουν και των ερίχνουνε, και πέσαν οι Βουλγάροι,

έπεσεν κι ο Γαρέφης μας, σαν άνδρας, σαν λιοντάρι.

Πηγή: "Οι Πρωτοπόροι του Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909", Παύλου Γύπαρη, Αθήναι 1962 & Φωτογραφία

Ο Κωνσταντίνος Γαρέφης, του Δημήτρη και της Ασήμως, γεννημένος στις Μηλιές Πηλίου το 1874, καταγόταν από ανυπόταχτη οικογένεια. Τον παππού τον κυνηγούσε ο Αλή πασάς και ο πατέρας του είχε διακριθεί στις μάχες τις Πηλιορείτικες το 1874 και το 1878.

Δεν ήταν δυνατόν λοιπόν ο Κωνσταντίνος Γαρέφης να μην ορμήσει κατά των εχθρών της Μακεδονίας μας, δεν ήταν γι΄ αυτόν οι βολεμένες καταστάσεις της σκλαβιάς. 

Έτσι, την νύχτα της 6ης Αυγούστου του 1906, όταν ανακάλυψε ότι οι κομιτατζήδες Λούκας και Καρατάσος (που είχαν ρημάξει την αλεξανδρινή γη, σκότωναν Έλληνες, ακόμα και ιερείς) κρύβονταν σε μια καλύβα στο Γαρέφι (τότε λεγόταν Τσερνέσοβο Αριδαίας), άφοβος και ατρόμητος, μπήκε στην καλύβα, σκότωσε τον Καρατάσο και τραυμάτισε βαριά τον Λούκα. Αλλά, κατά την διάρκεια της άγριας συμπλοκής, τραυματίστηκε και ο ίδιος βαριά από τους κομιτατζήδες του Λούκα. Ο Γαρέφης παρέμεινε στο πεδίο της μάχης, παρά τους φριχτούς πόνους από τον τραυματισμό του. Έπρεπε να είναι εκεί, γιατί έτσι είναι τα λιοντάρια.

Ωστόσο, λίγες ημέρες μετά, στις 24 Αυγούστου του 1906, υπέκυψε στα τραύματά του και πέταξε προς τους Αθανάτους του Μακεδονικού Αγώνα και του Ελληνισμού.