23 Ιουνίου 1913, η Μάχη της Δοϊράνης: Όταν οι Έλληνες πολεμούσαν υπακούοντας στα κελεύσματα του Έθνους μας

 23/6/2025

Πολύνεκρη αυτή η νικητήρια μάχη, ελληνικό αίμα που πότισε την μακεδονική γη για την οριστική απαλλαγή της από τους σλαβοβούλγαρους.

Καλοκαίρι, σαν σήμερα, 23 Ιουνίου του 1913, αμέσως μετά την σπουδαία μας νίκη στην μάχη Κιλκίς-Λαχανά.  Τα ελληνικά στρατεύματα κινήθηκαν προς την λίμνη Δοϊράνη, όπου βρίσκονταν οι βούλγαροι. Έπρεπε να τους νικήσουν, καθώς και τους σέρβους που είχαν πατήσει πόδι στην περιοχή νικηφόρα και αμαχητί (!). Διαφορετικά, θα ξεθώριαζαν οι προηγούμενες νίκες μας και θα κινδύνευε ξανά ολόκληρη η Μακεδονία μας.

Μια βουλγαρική μεραρχία είχε καταλάβει την περιοχή νότια της Δοϊράνης. Έλληνες στρατιώτες επιτέθηκαν εναντίον της και μετά από μάχη επτά ωρών, κατάφεραν να την απωθήσουν και να τρέψουν τους σλαβοβούλγαρους σε φυγή προς την Στρώμνιτσα. Υπήρχαν βέβαια περισσότερες βουλγαρικές μεραρχίες, και οι συγκρούσεις ήταν φοβερά δύσκολες, με τις ελληνικές μεραρχίες να δέχονται πυκνά πυρά πεζικού και πυροβολικού.

Σπουδαιότατη και ιστορικής σημασίας η νίκη των ελληνικών δυνάμεων, για την Μακεδονία και την Ελλάδα ολόκληρη. Ωστόσο, και πρέπει αυτό να σημειωθεί, οι βούλγαροι, υποχωρώντας, κατά την προσφιλή τους τακτική από τον Μακεδονικό Αγώνα, έκαψαν την Μητρόπολη Πολυανής, άρπαξαν ως ομήρους τον Μητροπολίτη Φώτιο και ακόμα 30 κατοίκους της πόλης, σκότωσαν ανθρώπους, και έκαψαν και λεηλάτησαν χωριά στο πέρασμά τους.

Πολλοί βούλγαροι συνελήφθησαν από τους Έλληνες και πολλοί πνίγηκαν προσπαθώντας να διαφύγουν από την λίμνη. Εκεί που έγιναν οι πολεμικές συγκρούσεις, δεν έπεσαν μόνο βούλγαροι. Δυστυχώς, υπήρχαν και πολλοί Έλληνες στρατιώτες νεκροί και τραυματίες.

Ήταν η εποχή που οι άνδρες της Φυλής μας υπάκουαν στα κελεύσματα του Έθνους μας, και εμείς ζούμε σε μια εποχή που πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε σε ποια γη πατάμε! Ίσως τότε αρχίσουν να ωχριούν οι προσωπικές μας ματαιοδοξίες και να λάμψουν ξανά οι προσταγές του Ελληνισμού!...