Καπετάν Ανδρέας Μακούλης, 14 Ιουλίου 1907: Πολεμούσε κι ας ήταν άρρωστος κι ας υπερτερούσαν οι εχθροί !

 

 14/7/2025

Ο Καπετάν Ανδρέας Μακούλης (1882/1883-14 Ιουλίου 1907) από βυρσοδέψης έγινε Οπλαρχηγός Α΄ Τάξεως στον Μακεδονικό Αγώνα!

Αψηφώντας τον θάνατο, ορμούσε κατά των τούρκων και των βουλγάρων, γιατί ένα όριζε τον νου και την καρδιά του: Η Λευτεριά!

Το παρακάτω κείμενο είναι από την κ. Σόνια Ευθυμιάδου και αποτελεί φόρο τιμής στον Έλληνα από την Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας.  

"Όχι, δεν τα βρίσκεις όλα στο Διαδίκτυο. Διαβάζοντας, συνάντησα πρόσφατα έναν ήρωα που ούτε το όνομά του είχα ακούσει. Αναζητώντας τον στο Διαδίκτυο, βρήκα μονάχα αυτό:

«Ο Ανδρέας Μακούλης, διωκόμενος από τους Βουλγάρους, κατέφυγε στη Μακεδονία με 17 άνδρες και σχημάτισε σώμα που έδρασε από τον Οκτώβριο του 1906 μέχρι τον Ιούλιο του 1907. Περικυκλώθηκε από τον τουρκικό στρατό και φονεύθηκε». Δείτε, όμως, τι σπουδαία πράγματα είχα διαβάσει γι' αυτόν:

"Σέρρες, 16 Ιουλίου 1907

Το ελληνομακεδονικόν σώμα της περιφερείας των προς Α. των Σερρών Ελληνικών χωρίων, προδοθέν εις τον (τουρκικόν) στρατόν και συμπλακέν μετ’ αυτού το απόγευμα της 14 τρ. εξωντώθη υπό τας ακολούθους συνθήκας.

(…)Κατά τας πληροφορίας των χωρικών και των διασωθέντων, περί τους 20 εισίν οι φονευθέντες και πληγωθέντες, εν τω αριθμώ τούτω συμπεριλαμβανομένων και 2 ιππέων.(…) 

Ο αρχηγός Ανδρέας Στενημαχίτης διεκρίνετο δια την μόρφωσιν, τον υπέροχον πατριωτισμόν, την άκραν γενναιότητα, το μίσος και την περιφρόνησιν, ην ησθάνετο προς τους καταστρέψαντας την εν Στενημάχω περιουσίαν και οικογένειάν του Βουλγάρους, την ευφυΐαν και την μεγάλην δραστηριότητα. 

Ες ταύτα πάντα συνήνου αγνότητα ήθους, αγαθότητα ψυχής, θάρρος και θαυμαστήν αισιοδοξίαν περί του εθνικού ημών αγώνος και αξιομνημόνευτον ευφράδειαν. Ζωηρός και ακάματος εδημηγόρει διαρκώς προς τους χωρικούς και δια ζωηρών παραστάσεων και συγκρίσεων εκ της ιστορίας παρουσίαζε δια γλαφυράς γλώσσης και ωραίων εικόνων την υπεροχήν του Ελληνισμού κατά του βουλγαρισμού και δια της αισιοδοξίας, της πειθούς και ακαταμαχήτων επιχειρημάτων συνήρπαζε και ενεθουσίαζε τους ακροατάς του. 

Όταν χωρίον τι εκ φόβου εδυσκολεύετο να δεχθή ευκόλως την είσοδον του σώματος εν αυτώ, ο Ανδρέαςς μειδιών πάντοτε ανεχώρει και ημέραν τινα Κυριακής ή εορτής ενεφανίζετο αιφνιδίως εν τη εκκλησία και από του άμβωνος εκήρυσσε το εθνικόν Ευαγγέλιον. 

Αλλά και την μορφήν ήτο αξιόλογος ο Ανδρέας. Η ελληνικωτάτη, γλυκυτάτη και απαλή φυσιογνωμία του 24-ετούς, ευσταλούς και ανδρείου Στενημαχίτου, του οποίου το πρόσωπον εστόλιζον δύο αστράπτοντες ωραίοι οφθαλμοί και χαριέστατον επιχαρίτως μειδιών στόμα συνετέλουν ώστε αι λοιπαί αρεταί να καθίστανται επιβλητικώτεραι. 

Εν ολιγομήνω δε τω όντι αξιοζηλεύτω δράσει ο Ανδρέας Στενημαχίτης κατώρθωσε να επιβληθή σπουδαίως, να δώση δε σπουδαίαν, σπουδαιοτάτην ώθησιν εις την ανύψωσιν του φρονήματος και την πρόοδον της εθνικής ημών υποθέσεως εν τω διαμερίσματι εκείνω. 

Ο Ανδρέας είχε προσβληθή υπό ελωδών πυρετών, πυρέσσων δε επολέμησε επί πέντε ώρας μετά των ανταξίων παλληκαρίων του κατά υπερδιακοσίων Τούρκων. Ο δε ηρωικός θάνατός του επεσφράγισε την εν σμικρώ αποκτηθείσαν φήμη του. 

Το σώμα του ανδρείου προμάχου της ελληνικής Μακεδονίας και των λοιπών εθνομαρτύρων διάτρητα υπό τουρκικών σφαιρών ενεταφίεσαν οι ημέτεροι θρηνούντες μεν την απώλειαν του ανδρός, εναβρυνόμενοι όμως διά την ανδρείαν των. Εκτός των ανταρτών οι Τούρκοι εφόνευσαν και τρεις αθώους χωρικούς εκ Δοβίστης.(…)

Α. Σακτούρης, Πρόξενος στις Σέρρες, προς το ΥΠΕΞ" -Πηγή

------

Οφείλουμε να προσθέσουμε εδώ και τις πληροφορίες που καταγράφονται στην σελίδα sidirokastro.org (από όπου και η φωτογραφία)

Ο Μακούλης πήρε μέρος με το σώμα του στην μάχη της Δορβίστας όπου και σκοτώθηκε.

Στο Σώμα του καπετάν Μακούλη ήταν και οι:

Νικόλαος Τσιάπος

Ευάγγελος Χατζηελευτερίου

Βασίλειος Ψίτης

Αναστάσιος Αμβλυάμης

Θεοδόσιος Γοδότσιος ή Μπουμπούμης

Ανδώνιος Νούσκαλης

Χριστός Φραστανλής

Νίκος Αχινιώτης

Ηλίας Καρλικόλης

Χρυσάφης Πατριμάνης

Σωτήρης Σώσιος

Ιωάννης Στενημαχιώτης

Κατά τον Μακεδονικό αγώνα κατάφερε πολλά πλήγματα στους αδίστακτους και αιμοδιψείς βουλγάρους εγκληματίες.

Ο Μακούλης κατέστρεψε το σανό και τα σιτηρά των Βουλγάρων συμμοριτών στο Καρλικόι και στο Γεντί Ντερμέν. Οι Βούλγαροι τα είχαν αποκτήσει με λεηλασίες σε Έλληνες (είχαν λεηλατήσει και το σπίτι του Καπετάν Μακούλη).

Στις 17 Οκτωβρίου 1906, ο Ανδρέας Μακούλης σκότωσε δύο μέλη βουλγάρικης συμμορίας που λεηλατούσε το Αιδωνοχώρι. 

Τον Ιανουάριο του 1907, σκότωσε τον Βούλγαρο ιερέα Ποπδημιτρόφ στην Ντόλνα Τζουμάγια ο οποίος συμμετείχε σε βουλγάρικη συμμορία που εξανάγκαζε με απειλές και βία, Έλληνες να ασπαστούν την βουλγάρικη εξάρχια. 

Τον Μάρτιο 1907 σε μάχη σκότωσε 11 βούλγαρους συμμορίτες από το Γκόρνο Μπρόντι στο Τας Ολούκ.

Τον Απρίλιο εκκαθάρισε τον δασολόγο Μεχμέντ Αλί Εφέντι στο χωριό Στεφανίγια Λαγκαντίν. 

Τον Μάιο 1907, σκότωσε τον βούλγαρο Μπίσκα στη Νιγρίτα.

Στις 2 Μαΐου 1907, το σώμα του Μακούλη πολέμησε με βουλγάρικη συμμορία κοντά στο χωριό Βερζάνι (σημερινό Ψυχικό). Στη μάχη αυτή, οι Έλληνες έχασαν 3 Μακεδονομάχους, ενώ οι Βούλγαροι έχασαν συμμορίτες.

Στις αρχές Ιουλίου 1907, ο Μακούλης έκαψε τα χωράφια των εξαρχικών χωριών Μκλέν και Ντρένοβο, στην περιοχή που έλεγχε η συμμορία του δολοφόνου εκβιαστή Δούκα Ντιμίταρ Μιχαήλοφ.