Σε αυτά τα άγια χώματα
έφιπποι έτρεχαν
ο Ηρακλής, ο Φίλιππος,
ο Αλέξανδρος ο Μέγας
κι εκείνοι οι απίστευτοι,
από λημέρι σε λημέρι στα κρυφά,
οι Μακεδονομάχοι.
Τώρα εμείς πατούμε στα ίδια χώματα.
Ω, τι τιμή!
Ποιας δόξας είμαστε κουβαλητές!...
Αλλά, από τους ένδοξους χρόνους
εξάπλωσης και υπεράσπισης
του Ελληνισμού
κατηφορίσαμε άτακτα
σκυφτοί και υποταγμένοι
από δεκαετία σε δεκαετία
μέσα στης προδοσίας την αλλοφροσύνη
βουτηγμένοι.
Ω, ποιας ήττας γίναμε αρχηγοί!...
Ωστόσο, και αυτό πρέπει να λεχθεί
για κάποιες στιγμές πιστέψαμε
πως ξεγελάσαμε τους κίβδηλους πολιτικούς
που αντεθνικώς μηχανορραφούσαν.
Νομίσαμε πως κοροϊδέψαμε
τον θάνατο της ιστορίας μας,
κρατώντας την Γαλανόλευκη ψηλά,
σε πόλεις και χωριά.
Ω, τι αναλαμπή!
Ποιας περηφάνιας ήμασταν ταγοί!...
Μα αφήσαμε τους λόγους τους φθοροποιούς
ύπουλα να μας μολύνουν
και γέρασε το αίμα μας
και φθάρθηκε η ψυχή μας
από ανθελληνικές βουλές
και σαπισμένες μες τον χρόνο πρακτικές.
Ω, η πατρίδα φλέγεται!
Ποιας τραγωδίας είμαστε μάρτυρες!...
Παρόλα αυτά, μέσα μας σιγοκαίει η οργή
κι όταν σε πελώριο κύμα μεταμορφωθεί
τότε, δεν θα ανηφορίσουμε αργά
αλλά θα εκσφενδονιστούμε στα ψηλά
εμείς, του Ηρακλή τα γνήσια παιδιά.
Ω, τι τιμή!
Ποιας ένδοξης νίκης μπορούμε να γίνουμε οι τιμητές!...
------
Μακεδονία, η αυτοκρατόρισσα της πατρίδας μας.
Αλυσοδεμένη και πεταμένη
στον Καιάδα της προδοσίας.
Από τα αυτιά της και την μύτη
στάζει αίμα.
Τα σωθικά της κρέμονται
έξω από το κορμί της.
Τα γεμάτα πληγές πόδια της τρέμουν.
Όμως! Το κεφάλι της στέκει ψηλά
και απ΄ τα πανέμορφα γαλανόλευκα μάτια της
βγαίνει ένα Φως,
το Φως του Εθνικού Ιδανικού μας!
Και απ΄ το αιθέριο στόμα της μια πρόταση γλιστρά
και στο σύμπαν αντηχεί:
Η Μακεδονία δεν εάλω!
Νίκη Μάρκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου