Μαντώ Μαυρογένους: Πρέπει να γεννηθούν ξανά Λεωνίδες!

20/3/2021

Μαντώ: Θέλω να πατήσω στην γη του Αριστοτέλη και του Μιλτιάδη! Θέλω να συλλέξω την σκόνη των ηρώων και να αναστήσω το κουράγιο των Ελλήνων! Πρέπει να γεννηθούν ξανά Λεωνίδες!

«Ναι, η Μαντώ πονούσε για τους δυστυχισμένους συμπατριώτες της. Αλλά και οργιζόταν με εκείνους που δεν έκαναν όσα έπρεπε για να σωθεί το έθνος.

-Ω Έλληνες, ατιμασμένοι γίνατε! Δεν υπάρχουν πια ήρωες ανάμεσά σας!

Αυτή η κραυγή έβγαινε από μια αγνή ψυχή και την τροφοδοτούσαν οι πράξεις και τα λόγια της αρχαίας Ελλάδος. Η Μαντώ μπορούσε να αφηγηθεί με γοητευτικό τρόπο μεγάλα αποσπάσματα από την Ιλιάδα. Η συγκέντρωση του στόλου, η αναχώρηση των Ελλήνων, η όμορφη διάταξή τους, η αρετή των αρχηγών τους, η μάχη του Διομήδη, η οργή του Αχιλλέα, ο θάνατος του Έκτορα, και τελικά η πτώση της Τροίας. Ενημερωμένη για όλους τους μεγάλους ήρωες της Ελλάδος, έλεγε συχνά στον Μαύρο:

-Πότε θα με οδηγήσετε στα ηπειρωτικά της χώρας; Να δω την γη του Αριστοτέλη, του Μιλτιάδη. Και πριν φτάσω στην Αττική, να διασχίσω τα στενά της Σαλαμίνας όπου θριάμβευσε ο Θεμιστοκλής;

Καίγομαι να δω τον τάφο αυτών των αθάνατων ανδρών. Κι αν ο χρόνος και οι βανδαλισμοί εξαφάνισαν τα ωραία τους ίχνη, θα αγγίξω με το χέρι μου την σκόνη που σκεπάζει αυτούς τους ήρωες, θα την συλλέξω. Και ίσως μέσα σε αυτήν να υπάρχει ένα χνάρι από την τέφρα τους.

Ω! Θέλω να αναστήσω το κουράγιο των συμπατριωτών μου, να συμβάλλω ώστε να γεννηθούν ξανά Λεωνίδες!

-Κόρη μου, της απαντούσε ο Μαύρος, χειροκροτώ τον ενθουσιασμό σου. Δεν είναι μακριά ο καιρός που θα μπορεί αυτός ο ενθουσιασμός σου να φανεί χρήσιμος στην πατρίδα. Θα δεις σε αυτή την γη αρχαίες αναμνήσεις. Αλλά, μάθε ότι υπάρχει ένας Κολοκοτρώνης στον Ωλενό και στο Μαίναλο υπάρχουν κλέφτες και αρματολοί. Η Ελλάδα ξυπνά από τους πατριωτικούς ύμνους ενός νέου Τυρταίου:

Ακούω ήδη το κανόνι του Υψηλάντη, και βλέπω οπλισμένους στρατιώτες να κατεβαίνουν από τον Ταΰγετο. Να είσαι σίγουρη, κόρη μου, υπάρχουν ακόμα ήρωες ανάμεσα στους Έλληνες.

 

Πραγματικά, στα Ιωάννινα οι Έλληνες ήδη σημείωναν νίκες που αποκάλυπταν τις αδυναμίες των κατακτητών. Στην Ήπειρο οι Σουλιώτες είχαν δοξαστεί. Αγωνίζονταν κατά του Αλή πασά, τον παλιό τους τύραννο, κατά των τούρκων, αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία τους! Μαζί και με τους Ηπειρώτες. Από τον Αχερώνα και την Πίνδο ως τις Θερμοπύλες οι Έλληνες αγωνίζονταν κατά των μουσουλμάνων. Μέσα σε ομάδες της Φιλικής ή με φίλους.

Διαδίδονταν φήμες ότι θα ερχόταν βοήθεια και από έξω, κι αυτές οι φήμες απλώνονταν παντού, στις πόλεις, στα χωριά, στην ύπαιθρο, στα νησιά, στην θάλασσα. Παντού υπήρχε η ελπίδα. Οι Έλληνες αγωνιστές υπήρχαν παντού και ήταν έτοιμοι να αγωνιστούν για την ελευθερία…

Πολλοί Έλληνες που είχαν ζήσει στο εξωτερικό, ήταν επηρεασμένοι και από την γαλλική επανάσταση. Και επέστρεψαν στην πατρίδα τους, για να πάρουν τα όπλα. Από αγάπη για την πατρίδα. Δεν ήθελαν πια να είναι σκλαβωμένη. Αυτοί ήταν από τους πρώτους που ανταποκρίθηκαν στις κραυγές για ελευθερία, κραυγές που υψώνονταν από κάθε μέρος της Πελοποννήσου. Είχαν ήδη εμπειρίες πολέμου και ορίστηκε να δίνουν διαταγές στα αδέρφια τους, με στόχο την νίκη. Και, ο καθένας, έβαζε μια σημαία στην οικία του, δείχνοντας ότι είναι έτοιμος για μάχη. Αυτό έπρατταν όλοι, και το σύνθημα όλων των ομάδων ήταν ίδιο και είχε διαδοθεί παντού.

Οι ομάδες πήγαιναν σε όλη την Πελοπόννησο. Ήδη ο ιεράρχης, Μητροπολίτης Πατρών Γερμανός με τους ζωηρούς του λόγους, έσπερνε φωτιές κι έδινε κουράγιο στους αγωνιστές.

23 Μαρτίου 1821, οι τούρκοι εκδιώχθηκαν από τα Καλάβρυτα και την Βοστίτσα, πόλεις της Αχαΐας. Την ίδια ημέρα μπήκε φωτιά στην Πάτρα και οι τούρκοι, κυνηγημένοι και ηττημένοι, κλείστηκαν μέσα στο φρούριο τους». (Μετάφραση από το βιβλίο του Γάλλου Φιλέλληνα Ζ. Ζινουβιέ που εκδόθηκε το 1825)

Δύο ημέρες αργότερα κηρύχτηκε επισήμως η Επανάσταση!

Απόσπασμα από το βιβλίο: Μαντώ Μαυρογένους - Η ανέσπερη Αντιστράτηγος του 1821