Χριστός Ανέστη εκ Νεκρών, μέρος 1ο: Οι Έλληνες ζητούν να δουν τον Ιησού

18/4/2022

Η Ανάσταση είναι από τις πιο σημαντικές εορτές της Ορθοδοξίας. Οι ημέρες της νηστείας, εγκράτειας και προβληματισμού, η εβδομάδα των Παθών και η Σταύρωση μάς οδηγούν στην Ανάσταση του Χριστού, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου... 

Άραγε, πόσοι αισθάνονται το Θείο Δράμα και την Ανάσταση, πόσοι ειρωνικά αντιμετωπίζουν αυτούς που πιστεύουν και μετέχουν στις ανθρώπινες εκδηλώσεις πίστης και αφοσίωσης, πόσοι και ποιοι θα ειρωνευτούν κι αυτό ακόμα το αφιέρωμα στην μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας; Άραγε, πόσοι και ποιοι ανάμεσά μας, που φορούν τα γιορτινά τους για να πάνε στην Εκκλησία, συμμετέχουν στα διαδραματιζόμενα, γιατί πραγματικά και όχι επιφανειακά, νοιώθουν τις συγκεκριμένες ανθρώπινες εκδηλώσεις πίστης και αφοσίωσης στον Θεό; 

Αλλά, δεν θα να δοθούν σ΄ αυτό το αφιέρωμα απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, που, σε τελική ανάλυση, έκαστος πρέπει να δώσει για τον εαυτό του. Παρά, θα στρέψουμε το ενδιαφέρον μας σε κάποια χωρία της Καινής Διαθήκης, που ίσως μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό που πρεσβεύουμε ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί. 

Χωρίο πρώτο (Κατά Ιωάννην, 12,9-21, σελ. 213):

"Έλληνες ζητούν να δουν τον Ιησού

Ανάμεσα σ΄ αυτούς που ανέβηκαν να προσκυνήσουν στη γιορτή (του Πάσχα στα Ιεροσόλυμα) ήταν και μερικοί Έλληνες. Αυτοί, λοιπόν, πήγαν στο Φίλιππο, που καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν λέγοντας "Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού". Πηγαίνει ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα. Έπειτα έρχεται ο Ανδρέας κα ο Φίλιππος και το λένε στον Ιησού.

Ο Ιησούς τότε τους απάντησε: "Έχει έρθει πια η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου. Ακούστε καλά: αν του σιταριού ο σπόρος δεν πέσει στη γη και δεν πεθάνει, μένει ένας μονάχος σπόρος. Αν όμως πεθάνει, φέρνει άφθονο καρπό. Αυτός που αγαπάει τη ζωή του τη χάνει. Αυτός όμως που τη ζωή του δεν τη λογαριάζει όσο κρατάει αυτός ο κόσμος, τη φυλάει για την αιώνια ζωή. Όποιος θέλει να με υπηρετεί, ας ακολουθεί το δικό μου δρόμο, κι όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι κι ο δικός μου υπηρέτης. Κι ο Πατέρας μου θα τιμήσει όποιον με υπηρετεί". 

Ως Έλληνες Ορθόδοξοι νοιώθουμε τον άρρηκτο δεσμό ανάμεσα σε εμάς και τον Ιησού, εφόσον ουδεμία πρόταση δεν εκφράστηκε τυχαία από το στόμα Του. Παρά τα αρνητικά σχόλια που γίνονται από πλευράς αλλοθρήσκων ή απίστων αναφορικά με την σχέση των Ελλήνων με την Ορθοδοξία, πρέπει να σημειωθεί και αυτή η άποψη: Αποτελεί υψίστης σημασίας γεγονός η πρόταση "έχει έρθει πια η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου". Οι λέξεις έγιναν πράξεις και με την πάροδο του χρόνου μεταμορφώθηκαν στο σημαντικό γεγονός: Οι Έλληνες πιστεύουν και υπερασπίζονται την Ορθοδοξία, και μια από τις εκδηλώσεις της πίστης τους είναι και ο εορτασμός της Ανάστασης. 

Εκτός αυτού, μέσω των Ελλήνων και της μοναδικής γλώσσας τους, διαδόθηκαν στην Οικουμένη οι διδαχές του Ιησού. Και, ας προσέξουμε τα ονόματα των μαθητών Του, που μεσολαβούν για να πραγματοποιηθεί η συνάντηση με τον Ιησού: Ανδρέας και Φίλιππος. Ονόματα Ελληνικά! 

Να σημειωθεί ακόμα ότι ο Ιωάννης επαινούσε τους Έλληνες κι ένα μεγάλο μέρος της ζωής του έζησε στην Πάτμο, όπου έγραψε την Αποκάλυψη, αλλά και στην ελληνικότατη Έφεσο, την πατρίδα του Ηρακλείτου, όπου ήρθε σε επαφή με το Ελληνικό Πνεύμα. 

Είναι σημαντική η συνάντηση των Ελλήνων με τον Ιησού, και αυτό μας μεταδίδει με τον λόγο του ο Ιωάννης. Συνετό λοιπόν είναι να θυμόμαστε οι Έλληνες πως ο ρόλος που διαδραματίσαμε στην Ιστορία του Ορθόδοξου Χριστιανισμού ήταν πρωταγωνιστικός. 

Συνεχίζεται

Μπορείτε να διαβάσετε το 2ο μέρος εδώ

Μπορείτε να διαβάσετε το 3ο μέρος εδώ

Μπορείτε να διαβάσετε το 4ο μέρος εδώ