10/12/2022
Στο χωριό Μαριές της Θάσου, την εποχή της τουρκοκρατίας, γεννήθηκε ο Νικήτας Δρακόπουλος, ένας γενναίος Έλληνας που όμως ξεκίνησε την ζωή του αλλιώς, μα κατέληξε να υπερασπίζεται τα δίκαια της Μακεδονίας με πάθος, λεβεντιά και αυτοθυσία!
Στο χωριό του πήγε τις πρώτες τάξεις του σχολείου, μετά βρέθηκε στο Γυμνάσιο στην Κωνσταντινούπολη και ακολούθως μπήκε στη Σχολή της τουρκικής χωροφυλακής κι έγινε αξιωματικός. Μάλιστα, οι Τούρκοι, το 1903, τον τοποθέτησαν στο αστυνομικό τμήμα της τουρκικής χωροφυλακής Δράμας.
Ο Νικήτας Δρακόπουλος που είχε μάθει σε μια διαφορετική ζωή στην Πόλη, απογοητεύτηκε σαν έφθασε στην Δράμα και μάλιστα κρύφτηκε σε ένα πανδοχείο για να μην παρουσιαστεί στην υπηρεσία του. Όμως, ο Μητροπολίτης της πόλης Χρυσόστομος που είχε μάθει γι΄ αυτόν, τον περίμενε και δεν άργησε να ανακαλύψει το μέρος που κρυβόταν με την βοήθεια του Λιάκα που τον οδήγησε τελικά στον Μητροπολίτη.
Ο Νικήτας βιάστηκε να πει στον Χρυσόστομο ότι δεν ήθελε να μείνει στην Δράμα, γιατί η ζωή στην Πόλη τον ενδιέφερε. Ο Χρυσόστομος, με συνετή αλλά γεμάτη πάθος φωνή, του μίλησε για τις ανάγκες του έθνους, για τους θανάσιμους κινδύνους που απειλούσαν με αφανισμό τους Έλληνες. Του εξήγησε ότι από την θέση του στην τουρκική χωροφυλακή θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στην πατρίδα, στην Δράμα την ιδιαίτερη πατρίδα του, καθώς και στην Μικρά Ασία που ήταν η πατρίδα η δική του. Με μάτια δακρυσμένα και φωνή ταραγμένη του είπε ότι και οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι είχαν σκοπό να εξοντώσουν τους Έλληνες.
Και έτσι, ο Μητροπολίτης έπεισε τον Δρακόπουλο να αγωνιστεί από το δικό του μετερίζι για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Παρουσιάστηκε στον Τούρκο διοικητή της αστυνομίας και ανέλαβε υπηρεσία, αλλά! Δόθηκε ολόκληρος στον Αγώνα, ο Νικήτας που αρχικά ήθελε την κοσμοπολίτικη ζωή της Πόλης, τελικά ανέλαβε κατασκοπική δράση, με όλη την ορμή και το πάθος της νιότης του, προς όφελος του ελληνικού έθνους.
Ανέλαβε και έφερε εις πέρας πολλές και επικίνδυνες αποστολές. Διασφάλιζε την μεταφορά όπλων και πολεμοφοδίων και φρόντιζε να φθάσουν έγκαιρα στα χέρια των Ελλήνων αγωνιστών, προσέχοντας πάντα να μην υπάρχουν σκοποί στα μέρη από όπου διέρχονταν οι μεταφορείς του πολεμικού υλικού. Στην ανάγκη δεν δίσταζε να εξαγοράσει και Τουρκαλβανούς, προκειμένου να πετύχουν τα εγχειρήματα του.
Όσες πληροφορίες μάθαινε για τις δραστηριότητες των τουρκικών αρχών, τις μετέφερε στον Χρυσόστομο. Βοήθησε στην αντιμετώπιση της δράσης των Βούλγαρων κομιτατζήδων, καθώς και στην καταπολέμηση της ρουμάνικης προπαγάνδας. Δεν δίσταζε να κάνει έρευνες στους χώρους του βουλγαρικού κομιτάτου και να καταστρέφει το προπαγανδιστικό υλικό τους. Κατάσχεσε μάλιστα τα αρχεία τους και τα παρέδωσε στον Χρυσόστομο.
Συνομιλούσε και βοηθούσε τους Έλληνες αγωνιστές σε διάφορες περιοχές του νομού Δράμας. Είχε επαφές με τα ένοπλα τάγματα των Μακεδονομάχων Καπετάν Δούκα και Τσάρα. Όλες αυτές οι επαφές, όπως και με τον Μητροπολίτη, γίνονταν νυχτερινές ώρες. Κυριολεκτικά, ο Νικήτας Δρακόπουλος εκμεταλλεύτηκε απόλυτα την θέση του προκειμένου να υπηρετήσει τον Μακεδονικό Αγώνα.
Πόσο δύσκολος και επικίνδυνος για την ζωή του ήταν ο αγώνας που έδινε ο Νικήτας Δρακόπουλος! Βρισκόταν μέσα στην φωλιά του κακού! Όμως, τίποτα δεν τον σταματούσε. Όταν μια μέρα ο διοικητής του τού έδωσε διαταγή να συγκροτήσει απόσπασμα και να πάει στο Μανδήλιον Σερρών να αντιμετωπίσει τους Έλληνες αντάρτες του Καπετάν Δούκα, πώς ένοιωσε αυτό το παλικάρι; Φοβήθηκε; Θέλησε να παρατήσει τον αγώνα του;
Όχι! Όρμησε μπροστά, με τον δικό του μοναδικό τρόπο! Συγκρότησε απόσπασμα με άνδρες που πίστευε ότι ήταν αφοσιωμένοι στον ίδιο. Αλλά, αντί να πάει προς το Μανδήλιο, τράβηξε προς την Καλή Βρύση (τότε Σκρίτζοβο). Εκεί ήταν η φωλιά των κομιτατζήδων, οι οποίοι με την βοήθεια των Τούρκων (τους προστάτευαν κιόλας) χτυπούσαν ανηλεώς τους Έλληνες.
Έγινε σκληρή μάχη. Ήρθε και ο Καπετάν Δούκας με τα παλικάρια του. Οι Βούλγαροι βρέθηκαν ανάμεσα σε δύο πυρά. Σκοτώθηκαν τέσσερις χωροφύλακες και πολλοί Βούλγαροι. Οι υπόλοιποι σκόρπισαν σε διάφορα μέρη, όπως προς την Πετρούσα. Έξω από αυτό το χωριό είχαν μαζευτεί ομάδες κομιτατζήδων με σκοπό να μπουν μέσα στο χωριό και να κάψουν τα σπίτια των Ελλήνων και βέβαια να δολοφονήσουν τους Έλληνες Μακεδονομάχους.
Τα έμαθε αυτά ο Δρακόπουλος και κίνησε γρήγορα προς τα εκεί, το ίδιο και ο Καπετάν Δούκας που έφτασε στο χωριό από άλλον δρόμο. Έγινε σκληρή μάχη και πολλοί κομιτατζήδες σκοτώθηκαν. Τρεις που γλύτωσαν από την μάχη και μπήκαν μέσα στην Πετρούσα, σκοτώθηκαν από Έλληνα Μακεδονομάχο.
Έτσι, ο Νικήτας Δρακόπουλος, αντί να πάει να εξοντώσει τον Καπετάν Δούκα και τα παλικάρια του, ενώθηκε μαζί τους και όλοι μαζί αντιμετώπισαν ηρωικά κι εξόντωσαν τους κομιτατζήδες.
Η δράση που είχε αναπτύξει ο Δρακόπουλος αναπόφευκτα θα έκανε τους Τούρκους να τον υποψιαστούν. Το 1907 κατέσχεσαν οι Τούρκοι ένα μέρος από το αρχείο του Χρυσοστόμου και βρήκαν ενοχοποιητικά στοιχεία για τον Δρακόπουλο. Τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στα κρατητήρια της Δράμας. Εκεί τον έκλεισαν όρθιο σ΄ ένα ντουλάπι για σαράντα ημέρες! Κάθε βράδυ τον βασάνιζαν για να τους μαρτυρήσει όλα όσα ήξερε για τον Αγώνα των Ελλήνων. Αλλά ο Νικήτας Δρακόπουλος δεν τους είπε λέξη!
Τελικά, τον έστειλαν μισοπεθαμένο στις φυλακές Επταπυργίου στην Θεσσαλονίκη. Καταδικάστηκε από το στρατοδικείο σε θάνατο δια αγχόνης και στρατιωτική καθαίρεση.
Ο Έλληνας πρόξενος στην Θεσσαλονίκη βρήκε τρόπο να του μηνύσει πως δεν πρέπει να φοβάται, γιατί θα τον απελευθερώσει. Όντως, το πέμπτο βράδυ που βρισκόταν στο κελί του, ήρθε ένας δεσμοφύλακας, τον πήρε και τον έβγαλε από τις φυλακές.
Έτσι, ο άγρια βασανισμένος Νικήτας βρέθηκε από την φυλακή στην αγκαλιά των παλιών του συμπολεμιστών, του Πολυχρόνη Παλιάγκα (από την Χωριστή), του Λεωνίδα Μαλαμίδη (από το Ροδολίβος) και του Γιώργου Μπελιά (από την Στενήμαχο). Του έδωσαν τα αναγκαία όπλα και περπάτησαν για τρεις νύκτες μέχρι να φθάσουν στο Παγγαίο όπου τους περίμενε ο Καπετάν Τσάρας.
Ο Καπετάν Νικήτας Δρακόπουλος έδωσε την ψυχή και το σώμα του στον Μακεδονικό Αγώνα. Όταν πια η Μακεδονία απελευθερώθηκε από τους δυνάστες της, έγινε δημόσιος υπάλληλος και ακολούθως έπαρχος Χρυσούπολης. Θα περίμενε κανείς ότι τα βάσανά του είχαν πια τελειώσει. Όμως όχι! Στα χρόνια του εθνικού διχασμού, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον συνέλαβαν οι Σύμμαχοι και τον έκλεισαν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως πολιτικών κρατουμένων. Τον βασάνισαν πολύ και άγρια και για άλλη μία φορά κινδύνευσε να πεθάνει. Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, αφέθηκε ελεύθερος.
Ο Καπετάν Νικήτας Δρακόπουλος πέθανε το 1966, τον Ιούνιο, στην αγαπημένη του Δράμη, κι εκεί ετάφη. (Φωτογραφία από oikohouse.wordpress.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου