Προ του Μακεδονικού Αγώνα, οι Έλληνες φώναζαν: Για να ηγεμονεύσουν οι Βούλγαροι πρέπει να πατήσουν επί ελληνικών πτωμάτων

9/7/2023

Τα χρόνια πριν από τον Μακεδονικό Αγώνα -  Μακεδόνες Αγωνιστές που με αφόρητη λύπη έβλεπαν την Μακεδονία να σλαβοποιείται, αλλά δεν εγκατέλειψαν ποτέ τον Απελευθερωτικό Αγώνα - Ιστορική Διακήρυξη Μακεδόνων προς τις Μεγάλες Δυνάμεις - Η ανθελληνική ανακοίνωση Άγγλου συνταγματάρχη προς τους Έλληνες

Ενώ ένα μικρό κομμάτι Ελλάδας είχε απελευθερωθεί από τους Τούρκους μετά την Επανάσταση του 1821 και τις αιματηρές θυσίες των Αγωνιστών της, η Μακεδονία παρέμενε υποταγμένη στους εχθρούς της και πολλές φορές λησμονημένη από το αθηναϊκό κράτος. 

Αλλά, οι Μακεδόνες ήταν αδύνατον να συμβιβαστούν με την σκλαβιά. Εξάλλου, δεν ήταν πλέον μόνο οι Τούρκοι, ήταν και οι Βούλγαροι φανατικοί εχθροί της Μακεδονίας μας, με την αμέριστη συμπαράσταση, οικονομική και στρατιωτική, της Ρωσίας. 

Ο Μακεδονικός Αγώνας δεν ξέσπασε ξαφνικά το 1900, αντίθετα, βήμα βήμα, πόνο πόνο, αίμα το αίμα, οι Αγωνιστές της Μακεδονίας έστρωναν τον δρόμο που λίγα χρόνια αργότερα θα τον περπατούσε και ο εθνομάρτυρας Παύλος Μελάς. 

Από το 1867 φλογεροί Μακεδόνες οργάνωναν τον δίκαιο αγώνα. Για παράδειγμα με την Νέα Φιλική Εταιρεία, και αρχηγούς τον γυμνασιάρχη Φιλιππίδη από το Μοναστήρι, τον δάσκαλο Πηχιών από την Αχρίδα, τον γιατρό Αργυρόπουλο από την Κλεισούρα, τους Αναστάσιο και Μιχαήλ Τσιρλή από το Νυμφαίο και τόσους μα τόσους άλλους ήρωες Μακεδόνες. 

Το 1876 δρούσαν στο βουνό των θεών, τον Όλυμπο, γενναίοι και ατρόμητοι οπλαρχηγοί όπως ο Παν. Καλόγηρος, ενώ επιτέλους και στην Αθήνα δημιουργήθηκε η Μακεδονική Επιτροπή το 1878. Σκοπός της ήταν η οργάνωση της Επανάστασης στην Μακεδονία. Είχε σπουδαία μέλη, όπως ο Στέφανος Δραγούμης από το Βογατσικό (πολιτικός), ο Ιωάννης Πανταζίδης από το Κρούσοβο (καθηγητής Πανεπιστημίου), ο Λεωνίδας Πασχάλης από την Χαλκιδική (δικηγόρος), ο Γεώργιος Παπαζήσης (γιατρός) και ο Νικόλαος Χαλκιόπουλος (καθηγητής) από την Νέα Πέλλα κ.ά.. 

Οι Μητροπολίτες και οι απλοί ιερείς διαδραμάτιζαν επίσης σημαντικό ρόλο και στην οργάνωση της Επανάστασης στην Μακεδονία, αλλά και στην αφύπνιση των Ελλήνων στην Μακεδονία και στην απελευθερωμένη Ελλάδα. Ακόμα, έκαναν αγώνα ώστε να κατανοήσουν οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής την σλαβική επιβουλή. 

Έτσι, το 1878, έστειλαν προς αυτές μια ιστορικής σημασίας διακήρυξη, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Σιατίστης:

"...Φήμαι λυπηρόταται αφορώσαι την τύχην της προσφιλούς ημών πατρίδος Μακεδονίας, κυκλοφορούσιν από τινός ενταύθα και λαμβάνουσιν οσημέραι υπόστασιν. Κατά τας φήμας ταύτας η πεφιλημένη ημών πατρίς Μακεδονία περιλαμβάνεται εν αγνοία ημών και παρά τας πανδήμους και ρητάς διαμαρτυρίας ημών εις την σχηματισθησομένην συνεπεία του ρωσοτουρκικού πολέμου ηγεμονίαν της Βουλγαρίας.

Η λύπη ημών κατέστη αφόρητος. Τοιαύτη τις οριοθέτησις της Βουλγαρίας, ουδόλως δικαιολογημένη, δεν δύναται πιστεύομεν να επιτραπή ουδέ να γίνη, εφ΄ όσον ημείς ζώμεν και υπάρχωμεν, παρά την θέλησιν ημών προς μεγίστην περιφρόνησιν πάσης αρχής, παντός δικαίου και των στοιχειοδεστέρων αρχών του διεθνούς νομίμου, καθ΄ ο ουδενί επιτρέπεται η διάθεσις λογικών όντων άνευ της θελήσεως αυτών και χωρίς να ληφθή υπ΄ όψιν η θρησκεία και τα ήθη αυτών, η γλώσσα και τα αισθήματα αυτών, αι προσδοκίαι και αι παραδόσεις αυτών και η ιστορία, αρχαία τε και νεωτέρα, της πατρίδος αυτών... 

Διαμαρτυρόμεθα εναντίον της υπαγωγής της πατρίδος ημών Μακεδονίας, τόπου όλως ελληνικού, ιστορικώς και από πάσας τα απόψεις, εις την νέαν ηγεμονίαν της Βουλγαρίας..." 

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από την ιστορική διαμαρτυρία των Ελλήνων, που εστάλη από Σιάτιστα στις 15 Φεβρουαρίου 1878. 18 Φεβρουαρίου είχε υπογραφεί η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, βάσει της οποίας η Βουλγαρία θα γινόταν αυτόνομη ηγεμονία και θα διέλυε την Μακεδονία των Ελλήνων για να την υποτάξει στους κόλπους της. Ευτυχώς, αυτή η συνθήκη τελικά δεν έγινε πράξη. 

Δυστυχώς, όμως, οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, για πολύ καιρό στήριζαν την Βουλγαρία και τα επεκτατικά της σχέδια. Όπως ένας Άγγλος συνταγματάρχης που ήταν διευθυντής της τουρκικής αστυνομίας Θεσσαλονίκης (!), ο οποίος πήγε στην Σιάτιστα και στις 17 Φεβρουαρίου 1878 απευθύνθηκε στους προκρίτους της πόλεως, καλώντας τους να υποταχθούν. Τους είχε μάλιστα ανακοινώσει ότι "τα μέρη τους είχαν παραχωρηθεί εις την Ρωσία και θα συμπεριλαμβάνονταν εις την ηγεμονία της Βουλγαρίας". 

Αντέδρασαν, όπως ήταν συνετό κι εύλογο, οι Έλληνες και ένα έγγραφο από το προξενείο Μοναστηρίου μάς μαρτυρά ότι: "...Σιατιστεύς τις εκ των εγκρίτων μετ΄ αγανακτήσεως και θάρρους παρετήρησεν αυτώ ότι τότε μόνον θα γίνη τούτο, όταν οι Βούλγαροι πατήσουν επί των ελληνικών πτωμάτων". 

Δυστυχώς, στην εποχή μας τα Ελληνόπουλα δεν διδάσκονται στα σχολεία την ιστορία της Μακεδονίας μας. Δεν επιτρέπει το υπουργείο Παιδείας εδώ και δεκαετίες (ανεξαρτήτως κόμματος που κυβερνά) να μαθαίνουν τα παιδιά για τους αγώνες προ, κατά την διάρκεια και μετά τον Μακεδονικό Αγώνα. Αποτέλεσμα αυτής της εγκληματικής εκπαιδευτικής πολιτικής είναι να υπάρχουν σήμερα γονείς και παιδιά που δεν συνειδητοποιούν το τεράστιο εθνικό έγκλημα που διεπράχθη με την υπογραφή της ψευδοσυμφωνίας των Πρεσπών και με την τήρησή της. Έτσι, οι σλάβοι, χωρίς πόλεμο πια, γίνονται παγκοσμίως γνωστοί ως "Μακεδόνες" που ομιλούν την "μακεδονική" γλώσσα!...