Έλληνες θρηνούν συγγενείς τους που σφαγιάστηκαν στην Σμύρνη, το 1922 (Πηγή). |
Το 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης από το τουρκικό κράτος. Αλλά! Μπορεί να "χωρέσει" ο θρήνος μέσα σε λέξεις; Μπορεί ο ξεριζωμός να "στριμωχτεί" μέσα σε κάποια κείμενα;
Δεν μπορεί! Όμως, έχουμε χρέος να θυμόμαστε και να τιμούμε αυτούς τους Έλληνες που βιάστηκαν, δολοφονήθηκαν κι εκδιώχθηκαν με τους πιο τραγικούς και απάνθρωπους τρόπους από τους Τούρκους του Μουσταφά Κεμάλ.Χάσαμε τότε πανάρχαια ελληνικά εδάφη! Αλλά, κρατώντας ζωντανή στην μνήμη μας την Γενοκτονία του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία και στην Ανατολική Θράκη, κρατούμε ζωντανό το έθνος μας! Αυτή η μνήμη δεν είναι μόνο χρέος προς το παρελθόν, αλλά και προς το μέλλον. Μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι πραγματικά ο εχθρός μας ακόμη και σήμερα.
Αν δεν θυμόμαστε, θα μάς ξανασυμβεί: Οι σφαγές του πληθυσμού της Σμύρνης από τον κεμαλικό στρατό τον Σεπτέμβριο του 1922, είναι διαρκώς ένα επιχείρημα σε κάθε σύγχρονο Τούρκο πρόεδρο που απειλεί ότι θα μας πετάξει στην θάλασσα, όπως τους παππούδες μας.
Και ο ξεριζωμός δεν συνέβη μόνο το 1922. Το 1974 με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο μας, δολοφονήθηκαν και ξεριζώθηκαν από τον πανάρχαιο αυτόν ελληνικό τόπο, οι Κύπριοι αδερφοί μας.
Όλα μπορούν να συμβούν ξανά, αν δεν κρατούμε ζωντανή την μνήμη των δολοφονημένων και εκριζωμένων αδερφών μας.
Ξεχνώ σημαίνει πεθαίνω!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου