Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, 25 Σεπτεμβρίου 1849: Πέθανε ο άμεμπτος Στρατηγός του 1821 που είχε το προσωνύμιο Μακεδονικός

 
25/9/2023

Νικηταράς ο Μακεδονικός, στην φυλακή!

Άρρωστος, άπορος και περιφρονημένος!

Την τελευταία του πνοή άφησε σαν σήμερα ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, 25 Σεπτεμβρίου του 1849. Αυτός άμεμπτος Στρατηγός του 1821, που έδωσε τα πάντα για την Απελευθέρωση της πατρίδας, δεν ησύχαζε, όσο η Μακεδονία ήταν σκλαβωμένη. 

Από την προσπάθεια που έκανε για την πολύπαθη Μακεδονία, ονομάστηκε Νικηταράς ο Μακεδονικός! Όμως, σχεδόν κανείς δεν τον ξέρει με αυτό το προσωνύμιο! 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Νικηταράς ο Τουρκοφάγος", όπου διαβάζουμε για την προσπάθεια που έκανε ώστε να επιβιώσει τίμια, αλλά και για την απελευθέρωση της σκλαβωμένης ακόμα ελληνικής γης: 

Ο Νικηταράς, που πολεμούσε τους εχθρούς αψηφώντας την ίδια του την ζωή, ήξερε ότι αν θα μορφώνονταν οι Έλληνες, θα υψωνόταν το έθνος στον θρόνο που του αξίζει. Γι΄ αυτό, όταν του έγινε η πρόταση του κληρικού, του Διονύσιου Πύρρου του Θετταλού, να συστήσουν μια μικρή χαρτοβιομηχανία, δέχθηκε. Πάνω στο χαρτί, γράφονται οι λέξεις που διαιωνίζουν το μεγαλείο του Ελληνισμού!

          Έτσι λοιπόν, όπως έγραψε ο σπουδαγμένος κληρικός, που είχε ξανακάνει την ίδια προσπάθεια, αλλά οι τουρκοαιγύπτιοι την οδήγησαν σε μαρασμό, “εσυστήσαμεν μια τοιαύτην μικράν μηχανήν εις τον Ερασίνον ποταμόν του Άργους”. Δυστυχώς, οι κυβερνητικοί δεν στήριξαν την προσπάθεια, ούτε και άλλοι Έλληνες βρέθηκαν να υποστηρίξουν την προσπάθεια των Ελλήνων. Αναγκαστικά, σταμάτησαν την παραγωγή χαρτιού και ο αντρειωμένος Νικήτας, που ποτέ δεν άπλωσε το χέρι του σε πολεμικά λάφυρα, δεν ήξερε πια πώς θα ζήσει.

          Φτωχός και ταλαιπωρημένος παρακολουθούσε τα γεγονότα που διαδραματίζονταν ανάμεσα στους Έλληνες με βαθιά απογοήτευση. Όσοι από τους συναγωνιστές τους που κυνηγούσαν τους τούρκους, είχαν παραμείνει τίμιοι, ζούσαν μέσα στην εξαθλίωση και ήταν παραγκωνισμένοι. Όσοι όμως έμπλεξαν με τους πολιτικάντηδες, είχαν καλύτερη μοίρα. Μόνο η μοίρα της Ελλάδας ήταν κακή και γινόταν όλο και πιο τραγική.

          Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήλθε να βοηθήσει την πατρίδα του, μα οι Άγγλοι δεν τον ήθελαν, και φρόντισαν να οργανώσουν το πιο ύπουλο παιχνίδι, μέσα στο οποίο έβαλαν και Έλληνες πολιτευτάδες, και τελικά τον δολοφόνησαν. Ο Νικηταράς που στάθηκε στο πλευρό του πρώτου Κυβερνήτη, έφριξε.

          Μα και τα επόμενα χρόνια θα ήταν κολασμένα και θα γέμιζαν με φρίκη και πόνο την ψυχή του Νικηταρά. Σαν επιβλήθηκε ξένος βασιλιάς στην Ελλάδα, ο Όθωνας, τα ξένα και εγχώρια συμφέροντα έστησαν κι άλλο βρώμικο παιχνίδι εις βάρος των Αγωνιστών του 1821. Το 1833, στις 17 Σεπτεμβρίου, έπιασαν και φυλάκισαν τον Αριστράτηγο της Επανάστασης, τον Κολοκοτρώνη, αλλά και τον Πλαπούτα. Τους δίκασαν σε θάνατο τον Μάιο του 1834. Ο Άγγλος εισαγγελέας ζητούσε τα κεφάλια τους, γιατί αυτό βόλευε την χώρα του. Ευτυχώς για το έθνος, αντιστάθηκαν τότε ο πρόεδρος του δικαστηρίου Αθανάσιος Πολυζωΐδης και ο δικαστής Γεώργιος Τερτσέτης και δεν υπέγραψαν την θανατική καταδίκη.

          Ο Νικηταράς, που τον έπνιγε η συγκίνηση, είχε φωνάξει τότε στον Πολυζωΐδη: “Πρόεδρε, με την ηρωϊκή στάση σου, μας πήρες τη δάφνη των Δερβενακίων”.

          Εκείνες τις στιγμές, ο Νικηταράς δεν ήξερε ότι θα ερχόταν και η δική του η σειρά. Και θα ερχόταν, γιατί αυτός ο ήρωας δεν ήθελε μικρό ελληνικό κράτος! Ήθελε μεγάλο! Ήθελε να απελευθερωθεί και η Θεσσαλία και η Ήπειρος και η Μακεδονία και όποιος άλλος τόπος ήταν ακόμα σκλαβωμένος.

          Δεν ήθελε απλά, μια και ήταν άνθρωπος των πράξεων. Έτσι, το 1839, ο Νικηταράς μαζί με άλλους Έλληνες προσπάθησαν να δημιουργήσουν την «Φιλορθόδοξη Εταιρεία» που σκοπό είχε την απελευθέρωση της υπόλοιπης σκλαβωμένης Ελλάδας και το ανέβασμα στον θρόνο της Ελλάδας ορθόδοξου βασιλιά.

          Πολιτικός αρχηγός ορίστηκε ο Γιώργος Καποδίστριας (αδερφός του δολοφονημένου Κυβερνήτη), στρατιωτικός αρχηγός ο Νικηταράς και θρησκευτικός αρχηγός θα ορίζονταν αργότερα και θα ήταν ένας δεσπότης από την υποδουλωμένη Ελλάδα.

          Δυστυχώς η Εταιρεία προδόθηκε και οι αρχηγοί της συνελήφθησαν και ρίχτηκαν στα μπουντρούμια, στις 22 Δεκεμβρίου του 1839. Η δίκη ορίστηκε για 11 Ιουλίου το 1840. Μήνες ολόκληρους ο Αγωνιστής της Λευτεριάς στην φυλακή! Κι όταν έγινε η δίκη, ο Φιλήμονας έγραψε στην εφημερίδα Αιών:

          “Η θέα του κατωχριωμένου εκ της φυλακής και της ασθενείας προσώπου του Στρατηγού Νικήτα και η μνήμη των ενδόξων υπέρ της πατρίδος αγώνων του, ένυξε την καρδίαν του Ακροατηρίου».

          Κατηγορήθηκε για συνωμοσία ο Νικηταράς που ήθελε με την συμμετοχή του σ΄ αυτήν την Εταιρεία να απελευθερώσει σκλαβωμένη ελληνική γη. Κι επειδή η καρδιά του ιδιαίτερα πονούσε για την υποδουλωμένη ακόμα Μακεδονία, τον ονόμασαν και Νικήτας ο Μακεδονικός! 

Άρθρα για τον Νικηταρά: 

-Νικηταράς για Αρεοπαγίτες: Θέλουνε να σκοτώσουνε εκείνους που θέλουνε να σώσουνε το Έθνος (Επιστολή του, 1822)

-Ντροπή μας... Ακόμα ένα μελανό σημείο της ιστορίας μας... Ακόμα ένας ήρωας πεταμένος στα αζήτητα 

-Γράμμα του Νικηταρά στον Γκούρα, ο οποίος το πέταξε και δεν δίστασε να σκοτώσει τον Ανδρούτσο!