11/12/2023
Ο στρατός αγαπούσε τον δολοφονημένο σαν σήμερα, το 969, Νικηφόρο Φωκά, γιατί πολεμούσε ο ίδιος πάντα στην πρώτη γραμμή και τον οδηγούσε σε νίκες!
Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς (912-11 Δεκεμβρίου 969) δεν ήταν ένας τυχαίος Έλληνας. Ήταν ταγμένος στην Πατρίδα και στην Πίστη, μέχρι που την νύχτα της 10ης Δεκεμβρίου δολοφονήθηκε. Αλλά, ο δολοφονημένος αυτοκράτορας είχε προσφέρει τόσα πολλά στην Αυτοκρατορία, αφού την ενδυνάμωσε με τα λαμπρά στρατιωτικά του κατορθώματα. Δυστυχώς, στην συνωμοσία κατά της ζωής του και στην ίδια την δολοφονία του, πήρε μέρος ο ανιψιός τους Ιωάννης Τσιμισκής.
Οι δολοφόνοι τον χτύπησαν την ώρα που κοιμόταν. Και αξίζει να σημειωθεί ότι ο Νικηφόρος Φωκάς δεν κοιμόταν σε πολυτελή κρεβάτια και σε δωμάτιο γεμάτα χλιδή. Κοιμόταν σαν στρατιωτικός, στο δάπεδο του δωματίου του.
Πώς ήταν ο Αυτοκράτορας Φωκάς που χάρισε λαμπρές νίκες στο Βυζάντιο, και ποια τραγωδία σημάδεψε την ζωή του;
Στα παλαιότερα χρόνια, κάποιοι συγγραφείς μάς άφησαν την περιγραφή του:
Κοντός και στιβαρός με Ηράκλεια δύναμη, μελαχροινός πολύ, σχεδόν μαύρος, είχε μάτια κατάμαυρα και λαμπερά στεφανωμένα από πυκνά φρύδια, μύτη γρυπή και γενειάδα που άρχιζε να λευκαίνει. Έξυπνος πολύ και δραστήριος έβγαζε πάντα πέρα ό,τι έβαζε μπρος.
Στρατηγός άφθαστος έγραψε και βιβλίο πολεμικής τέχνης. Ο στρατός τον αγαπούσε γιατί σε νίκες πάντα τον οδήγησε και γιατί πολεμούσε ο ίδιος πάντα στην πρώτη γραμμή. Η τεράστια σωματική του δύναμη πολύ τον βοηθούσε. Λένε μάλιστα για την δύναμή του πως κάποτε χτύπησε με το κοντάρι ένα σιδερόφραχτο Άραβα και τον επέρασε πέρα-πέρα αυτόν και τον θώρακα. Μα κι ο στρατηγός αγαπούσε το στρατό. Την πιο πολλή ζωή του σε στρατόπεδα και μάχες την επέρασε και μ΄ ένα λόγο ο στρατός ήταν ένα κομμάτι απ΄ τον εαυτό του.
Ο στρατός και η θρησκεία. Πιστός, πιστότατος χριστιανός, μισοκαλόγερος ήταν ο στρατηλάτης, που τον τρέμαν οι Άραβες. Το όνειρό του ήταν ένα μοναστήρι, όπου να τελειώσει ήσυχα τις μέρες της ζωής του μετανοιώνοντας για τις αμαρτίες που μέχρι τότες είχε κάνει. Σαν γύρισε απ΄ την εκστρατεία της Κρήτης έδωσε χρήμα στο φίλο του μοναχό τον Αθανάσιο τον Αθωνίτη να πάει να χτίσει στο Άγιο Όρος το πιο μεγάλο ως τα σήμερα μοναστήρι, την Αγία Λαύρα. Φιλία ένωνε τον στρατηγό και τον καλόγερο κι είχανε κάνει συμφωνία πως κάποτε θα ανταμώνανε στο μοναστήρι, όταν θαρχόταν να καλογερέψει ο βασιλιάς αφήνοντας τα εγκόσμια.
Δυστυχώς, ο βασιλιάς δεν πρόλαβε γιατί δολοφονήθηκε, ενώ αυτό που τον ένοιαζε ήταν πώς θα κατατροπώσει τους εχθρούς, ώστε να ζήσει αιώνια το Βυζάντιο.
Η τραγωδία που σημάδεψε την ζωή του Νικηφόρου Φωκά
Είχε παντρευτεί παλιά ο Νικηφόρος Φωκάς κι είχε κι ένα γιο, Βάρδα τον έλεγε, το όνομα του πατέρα του. Μοίρα κακιά το θέλησε κι έχασε ο Νικηφόρος την γυναίκα του, κι ο Βάρδας έφηβος πια σκοτώθηκε σε τραγικό ατύχημα. Έπαιζε, λένε, με τον ξάδερφό του τον Πλεύση το κονταροχτύπημα και καθώς ορμούσαν με τα μικρά τους κοντάρια ο ένας πάνω στον άλλο έφιπποι, δεν πρόσεξαν και το κοντάρι του Πλεύση χτύπησε τον Βάρδα στο φρύδι.
Αίμα ξεπετάχτηκε απ΄ την πληγή κι ο Πλεύσης τρομαγμένος αφήνει το κοντάρι του. Αυτό πέφτοντας μπλέχτηκε στα χάμουρα του αλόγου του και με τη φόρα που είχε απ΄ τον ξέφρενο καλπασμό του αλόγου, πέρασε το κεφάλι του μικρού Βάρδα και τον άφησε νεκρό.
Από τότε, λένε, ο δομέστικος δεν έβαλε στο στόμα του ποτέ κρέας, κλείστηκε πιο πολύ στον εαυτό του και μόνο για τον πόλεμο νοιαζότανε και την θρησκεία. Τόσο κοντά είχε φέρει στην ψυχή του αυτά τα δύο πράγματα που σαν γίνηκε αυτοκράτορας προσπάθησε να κάνει κανόνα εκκλησιαστικό - χωρίς να το πετύχει - να γίνονται μάρτυρες της εκκλησίας οι νεκροί του πολέμου. Ήταν πάντα του ο πολεμιστής - καλόγερος αδιάφορος για όλα τα άλλα, ώσπου... Συνεχίζεται
Πηγή: Νικηφόρος Φωκάς, ο Ασκητής Πολέμαρχος, Νίκου Πέππα - Ιστορικού, εκδ. οίκος Αφων Κοτζιά.
Μπορείτε να διαβάσετε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου