24/1/2024
Καπετάν Κωστής Ιγνάτογλου ή Τσανταλής, επιβλητικός, γενναίος, θρυλικός, δαφνοστεφανωμένος, προδομένος, απαγχονισμένος.
Μην θαρρείς πως πολλά μπορούν να γραφτούν γι΄ αυτόν τον ήρωα του Ελληνισμού. Δεν μπορούν! Γιατί κανείς δεν νοιάστηκε τόσο, ώστε να σώσει την ιστορία αυτού του Θρακιώτη, στα δώματα της καρδιάς του οποίου κυκλοφορούσε ένα μεγάλο πάθος: Η Απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης από τους τούρκους και η Ένωση με την Μάνα Ελλάδα.
Η Ανατολική Θράκη, όπως και η κωμόπολη όπου γεννήθηκε ο Καπετάν Κωστής, η Τσεντώ ή Τσαντώ, ήταν ελληνικότατη. Πια, κανείς δεν θυμάται την ιστορία της, που όμως είναι η ιστορία του Έθνους μας.
Ο Καπετάν Κωστής είχε γεννηθεί την ίδια χρονιά με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης, το 1821, σε μια φτωχή οικογένεια. Δεν μπορούσε να πάει για σπουδές, έτσι από μικρός βγήκε στην βιοπάλη.
Ήταν ακούραστος, εργατικός, άφοβος, κι ένα μόνο τού μαύριζε την καρδιά. Ο εξευτελισμός και η βιαιότητα κατά των συμπατριωτών του, τους οποίους οι τούρκοι, χωρίς αιτίες, απειλούσαν, χτυπούσαν, σκότωναν.
Όταν έγινε 18 χρονών, ένα γεγονός που δεν το προκάλεσε ο ίδιος, στάθηκε η αφορμή για να εγκαταλείψει τις βιοποριστικές του ασχολίες και να τραβήξει στα βουνά.
Είχε πάει το άλογο του στον πεταλωτή του χωριού. Μόλις ο πεταλωτής είχε βάλει το δεύτερο πέταλο στο άλογο του Κωστή, εμφανίστηκε απρόοπτα ένας τούρκος αγάς. Αυτός έβρισε και εξευτέλισε με όποιον τρόπο μπορούσε το Ελληνόπουλο, γιατί ήθελε ο πεταλωτής να παρατήσει το άλογο του Κωστή και να πιάσει το δικό του.
Εκείνες τις στιγμές που ο αγάς προσπαθούσε διά της βίας να επιβληθεί, συνέβη μία έκρηξη μέσα στην ψυχή του Κωστή. Δεν αντεχόταν άλλο το σκύψιμο του κεφαλιού…
Ύψωσε το ανάστημά του, ανταπέδωσε τις ύβρεις και τις γροθιές του τούρκου, και τελικά τον σκότωσε.
Μετά τον φόνο, αυτονόητο είναι πως δεν μπορούσε να παραμείνει στο χωριό. Κατέφυγε στα βουνά κι εκεί δημιούργησε την δική του ομάδα ανταρτών. Οι Έλληνες επιτέλους ένωναν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς.
Ο Καπετάν Κωστής Ιγνάτογλου ή Τσανταλής έδρασε για τουλάχιστον δέκα χρόνια και έσωσε αμέτρητους Έλληνες από τις τουρκικές θηριωδίες. Είχε επιβλητική παρουσία, ήταν δεινός σκοπευτής, γενναίος και άφοβος. Και γι΄ αυτό οι τούρκοι τον φοβούνταν.
Ο Καπετάνιος δούλευε για τον εθνικό σκοπό της Απελευθέρωσης. Ήθελε, όπως ακριβώς είχε βρει την Λευτεριά της η Νότια Ελλάδα, έτσι και ο δικός του θρακιώτικος τόπος να συναντήσει την Λευτεριά και να ενωθεί στο άρμα της Μάνας Ελλάδας.
Ήθελε. Μα δεν πρόφτασε. Η μοίρα τού έστησε δολοφονικό παιχνίδι. Ή πιο σωστά, η αγαπημένη του.
Κάποια ημέρα, μετά το τέλος του Κριμαϊκού Πολέμου, που ξαπόσταινε στο σπίτι της αγαπημένης του, όρμησαν μέσα οι τούρκοι. Και τον σκότωσαν.
Ποιος ήξερε πού βρισκόταν το παλικάρι; Μα η αγαπημένη του που προφανώς τον πρόδωσε. Έτσι λέχθηκε από τον λαό της εποχής κι έτσι πρέπει να είναι…
Οι τούρκοι όμως δεν αρκέστηκαν στον θάνατό του. Τον πήγαν στον δικό του τόπο, στην Τσεντώ, και τον απαγχόνισαν σε κεντρικό σημείο, για να βλέπουν οι Έλληνες και να φοβούνται πια κάθε είδους αντίσταση.
Οι Έλληνες θρήνησαν για τον χαμό του Καπετάν Κωστή Ιγνάτογλου, η λαϊκή μούσα τον ύμνησε, αναγνωρίζοντας την μεγάλη και ανιδιοτελή προσφορά του στο Έθνος των Ελλήνων και, τελικά, αυτός ο ήρωας, όπως και αμέτρητοι άλλοι, σβήστηκε από την μνήμη των ανθρώπων, γιατί σβήστηκε από τις σελίδες της ιστορίας που η πολιτεία, ανεξαρτήτως εποχής, διδάσκει στα Ελληνόπουλα. (Φωτογραφία από διαδίκτυο: Παλιό ελληνικό σπίτι στην Τσαντώ ή Τσεντώ της Ανατολικής Θράκης μας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου