Τέλλος Άγρας και Αντώνης Μίγγας, 7 Ιουνίου 1907: Οι απαγχονισμένοι πρόδρομοι μεγάλης λευτεριάς

 7/6/2025

Σαν βγαίνουν τέτοιοι πρόδρομοι μεγάλης λευτεριάς

και γίνονται μνημόσυνα τέτοιας παλληκαριάς...

Ο Μεσσήνιος Τέλλος Άγρας ή Σαράντος Αγαπηνός, ο θρυλικός Έλληνας οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα, μαζί με τον Ναουσαίο στενό του συνεργάτη Αντώνη Μίγγα, σαν σήμερα, 7 Ιουνίου του 1907, μετά από άγρια βασανιστήρια, απαγχονίστηκαν από τους κομιτατζήδες (Ζλάταν, Κασάπτσε και Χαντούρη οι αρχιδολοφόνοι) σε θέση μεταξύ των χωριών Καρυδιά (τότε Τέχοβο) της Πέλλας και Άγρας (τότε Βλάδοβο). 

Όσα έγραψε για τον Τέλλο Άγρα η εφημερίδα της εποχής, ισχύουν και για τον Αντώνη Μίγγα, γιατί και οι δύο αυτοί ήρωες ήταν παθιασμένοι με την ελευθερία της Μακεδονίας μας, και έδωσαν την ζωή τους , μην λογαριάζοντας την βολή τους. 

Η εφημ. «Ρωμηός» στο φύλλο της 23ης Ιουνίου 1907 έγραψε:

«Το νέο μάρτυρα θρηνώ

τον Τέλλο τον Αγαπηνό

Και ποιός, και ποιός δεν πόνεσε για τον Αγαπηνό;

Mάρτυρες εφτερούγησαν από τον ουρανό

κι επήραν στις φτερούγες των το νέο παλληκάρι

στην πρώτη του την άνθιση, στην πρώτη του τη χάρη…

Και μαχητή και μάρτυρα τον έκλαψε το γένος

κι είπα κι εγώ στα κόλλυβα μπροστά γονατισμένος:

Σαν βγαίνουν τέτοιοι πρόδρομοι μεγάλης λευτεριάς

και γίνονται μνημόσυνα τέτοιας παλληκαριάς,

τότε μπορεί να μη γενεί μνημόσυνο μια μέρα

και για την πανελεύθερη των εκλογών μητέρα.»

Και χρόνια πολλά αργότερα, μετά από την νεότερη και φρικτότερη προδοσία της Μακεδονίας μας, η Νίκη Μάρκου έγραψε: 

 7 Ιουνίου 1907 

Το μωρό κλώτσησε τόσο δυνατά την κοιλιά της, που της κόπηκε η ανάσα!

Την έπιασαν οι πόνοι της γέννας. Σταυροκοπήθηκε. Κι άλλη κλωτσιά, ακόμα πιο δυνατή!

Έκλεισε τα μάτια της. Και νοερά ρώτησε τον Έλληνα που κουβάλαγε στα σπλάχνα της:

-Γιατί ωρέ βιάζεσαι να βγεις; Εκεί είσαι προστατευμένο!

Το μωρό την κλώτσησε ακόμα πιο δυνατά και με την φωνή του Γένους της είπε:

-Πρέπει να βγω! Αν δεν πολεμήσω για την Μακεδονία, εσύ δεν θα είσαι προστατευμένη! Το έθνος δεν θα είναι προστατευμένο!

Και βγήκε από τα σπλάχνα της μάνας του.

Ήταν 17 του Φλεβάρη.

Σαν ένας νέος Κολοκοτρώνης ρίχτηκε στον ανταρτοπόλεμο κατά των τούρκων και των σλάβων.

Δεν φοβήθηκε κανέναν, προκειμένου να προστατέψει την μάνα Ελλάδα και την Μακεδονία.

Ούτε οι ασθένειες ούτε οι προδοσίες λύγισαν τον Γίγαντα Μακεδονομάχο μας!

Στον βάλτο των Γιαννιτσών τον έπιασαν, μετά από προδοσία, και τον κρέμασαν οι βούλγαροι κομιτατζήδες. Ήταν 7 Ιουνίου 1907. 

Δεν πρόλαβε να γεράσει!

Αλλά, οι αθάνατοι ήρωες της Μακεδονίας δεν γερνούν!

Αυτόν τον ήρωα πρόδωσες Αλέξη.

Αυτόν τον ήρωα προδίδεις Κυριάκο.

Να ξέρετε όμως, η προδοσία έχει ημερομηνία λήξεως!

Γιατί, ποιος Έλληνας μπορεί να απαρνηθεί την Μακεδονία που από τις απαρχές της ανθρώπινης ιστορίας είναι Ελλάδα;

Μόνο αυτός που κατ΄ όνομα περιφέρεται ως Έλληνας...