Φθόριο: Μέσο ελέγχου του εγκεφάλου! Μπορεί να βρίσκεται και στο νερό που πίνουμε...

Φθόριο και εγκέφαλος

Το 1991, στις ΗΠΑ, δημοσιεύθηκε από την Public Health Service μια ανασκόπηση με τίτλο Benefits and Risks, στην οποία, ενώ γινόταν λόγος για τις αρνητικές επιπτώσεις από το φθόριο, δεν υπήρχε καμία αναφορά για τις επιρροές του φθορίου στο νευρικό σύστημα και στον εγκέφαλο. Αυτή η παράλειψη είναι αξιοπερίεργη, γιατί είναι πλέον γνωστό ότι το φθόριο αναστέλλει τη δράση του ενζύμου ακετυλοχολινεστεράση. Χωρίς αυτό το ένζυμο, δεν λειτουργεί σωστά ο εγκέφαλος και γενικά ο οργανισμός του ανθρώπου.

Το 1974 στη Ρωσία πραγματοποιήθηκαν μελέτες, ιατρικές και ψυχολογικές, που αφορούσαν τους εργάτες οι οποίοι παρουσίαζαν επαγγελματική φθορίωση. Σε ποσοστό 79% αυτοί οι εργάτες αντιμετώπιζαν ψυχολογικές και νευρολογικές διαταραχές, και επίσης παρουσίαζαν εγκεφαλικές δυσλειτουργίες. 

Και στην Κίνα πραγματοποιήθηκαν πολλές έρευνες για την σχέση ανάμεσα στο φθόριο και τον εγκέφαλο. Οι επιστήμονες Λι και Τσάο, την δεκαετία του ΄90, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι από την αυξημένη έκθεση στο φθόριο, προκαλείται μείωση του δείκτη νοημοσύνης (IQ)! 

Φθόριο ως μέσο ελέγχου!

Οι επιστήμονες - ερευνητές, επικριτές του φθορίου, υποστηρίζουν ότι αυτό επηρεάζει τις ανώτερες λειτουργίες του εγκεφάλου, δηλαδή την ικανότητα αυτού να σκέφτεται αλλά και να αντιδρά! 

Επίσης το φθόριο, όπως και το βρώμιο, επηρεάζουν την λίμπιντο του άντρα. 

Φθόριο υπάρχει στο περιβάλλον, στο νερό, σε τροφές, σε επεξεργασμένα δημητριακά και προϊόντα κρέατος, σε οδοντόκρεμες, σε χυμούς, σε αναψυκτικά κ.α.. 

Το φθόριο χρησιμοποιήθηκε στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους ως μέσο ελέγχου των στρατιωτών, και από τους Γερμανούς και από τους Ρώσους!

Ο επιστήμονας-αναλυτής Τσαρλς Έλιοτ Πέρκινς, το 1954, 

έστειλε μια επιστολή στο Lee Foundation for Nutritional Research, στην οποία έγραφε μεταξύ άλλων: 

Οι φανατικοί ιδεολόγοι, που συμβουλεύουν τη φθορίωση του νερού μας λένε ότι στη χώρα μας αυτό γίνεται προκειμένου να μειωθεί η συχνότητα της τερηδόνας στα παιδιά...

Όμως, και αυτό θέλω να το καταθέσω ξεκάθαρα και θετικά, ο πραγματικός λόγος που κρύβεται πίσω από τη φθορίωση δεν είναι το καλό των δοντιών των παιδιών... 

Ο πραγματικός λόγος είναι ότι μέσω της φθορίωσης ελαττώνεται η αντίσταση των μαζών, οι οποίες στη συνέχεια ελέγχονται και χάνουν την ελευθερία τους. 

Και με την ειλικρίνεια και το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου που για είκοσι χρόνια μελέτησε τη χημεία, τη βιοχημεία, τη φυσιολογία και την παθολογία της τοξικής δράσης του φθορίου, δηλώνω:

Κάθε άνθρωπος που θα πιει φθοριωμένο νερό για διάστημα ενός χρόνου ή περισσότερο, δεν πρόκειται να είναι ποτέ ξανά ο ίδιος άνθρωπος διανοητικά, ψυχολογικά, σωματικά!