Η Αικατερίνη Χατζηγεωργίου δίδασκε τα λόγια των αντρειωμένων στους Έλληνες της σκλαβωμένης Μακεδονίας. Οι Βούλγαροι κομιτατζήδες ήξεραν ότι τα λόγια της ήταν χειρότερα και από τα όπλα. Γι΄ αυτό και την έκαψαν. Η ημέρα που κόπηκε το νήμα της περήφανης ζωής της
ήταν η 14η του Οκτωβρίου του 1904. Μία ημέρα μετά την δολοφονία του Παύλου Μελά.
Επειδή ξεσήκωνε τους Έλληνες για να διεκδικήσουν την πολυπόθητη Λευτεριά τους, έπρεπε να πεθάνει.
Τι έγινε εκείνη την αποφράδα ημέρα; Την έκαψαν οι σλάβοι την δασκάλα μας το 1904. Αλλά δυστυχώς και τραγικώς, την δολοφόνησαν ξανά, οι Έλληνες, τον 21ο αιώνα. Μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό κείμενο εδώ
Η Αικατερίνη δεν προσκύνησε, πέταξε αγέρωχη προς την Αθανασία. Εμείς, όμως, κάθε μέρα ζούμε μέσα στην ταπείνωση, μία ταπείνωση χωρίς διαφαινόμενο τέλος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου