7/11/2023
Πώς ο Αλέξανδρος ο Αβωνοτειχίτης και ο Κοκκωνάς έστησαν το μαντείο τους!..
Μύθος με πραγματικά στοιχεία;
Ή μια πραγματικότητα με μυθικές αποχρώσεις; Δράκος
είναι ένα ανθρωπόμορφο τέρας που ξεφεύγει από τα όρια ερμηνειών της ανθρώπινης
λογικής μας. Κάνει πράξεις φοβερές και τρομερές που προξενούν φόβους μεγάλους
στους κοινούς θνητούς που δεν μπορούν να αντισταθούν με τις λιγοστές γήινες
δυνάμεις και ικανότητές τους.
Ίσως τον
εφηύρε ο ανθρώπινος εγκέφαλος, από αρχαιοτάτων χρόνων, για να μπορέσει κάπου να
«ακουμπήσει» τους φόβους που τον διακατείχαν έτσι κι αλλιώς… Ίσως, πάλι, να
υπήρξαν ανθρωπόμορφα όντα με εξαιρετικές δυνάμεις που σκόρπιζαν τον τρόμο σε
εκείνους με τις ταπεινές ανθρώπινες δυνάμεις…
Ποιος, με
σιγουριά απόλυτη, μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι προϊόν φαντασίας ο δράκος; Ότι
είναι νοητικά δημιουργημένο φόβητρο για τα παιδιά, ώστε να συνετιστούν αυτά;
Σκοπός δεν
είναι να αποδείξουμε ή όχι την ύπαρξη των δράκων. Αλλά, να δούμε και να
γνωρίσουμε από κοντά έναν από αυτούς, που η φήμη του ήταν απλωμένη στην
Μακεδονία, στην Πέλλα. Αυτός ο δράκος,
βέβαια, ήταν ολότελα διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Ούτε φοβερά ούτε κακά
προξενούσε στους ανθρώπους, αντίθετα τους έδινε χρησμούς για το μέλλον τους.
Κι αναρωτηθείτε: Ανήκουν, σήμερα, οι χρησμοί στον χωροχρόνο της φαντασίας μας ή
πολλοί από εμάς τους κυνηγούμε με την ίδια προγονική μανία μας;
Αλλά, ας γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, προσπαθώντας να γνωρίσουμε καλύτερα την ανάγκη μας για την ύπαρξη αυτού του δράκου… Εξάλλου, ποτέ δεν έβλαψε κανέναν η γνωριμία με την παράδοση του τόπου του, είτε αυτή είναι της πραγματικότητας είτε του μύθου καρπός.
Το
περιστατικό με το δράκο της Πέλλας, το διηγείται ο Λουκιανός στο έργο του
«Αλέξανδρος ή Ψευδόμαντις».
Όλα όσα
αφορούν τον Πελλαίο Δράκοντα,
ξεκίνησαν από τον Αλέξανδρο τον Αβωνοτειχίτη και τον φίλο του τον Κοκκωνά, οι
οποίοι
«τριγύριζαν πέρα δώθε κάνοντας διάφορες
μαγγανείες και γητειές και τους «χοντρούς» από τους ανθρώπους –έτσι λένε στη
δική τους γλώσσα οι μάγοι τους κοινούς ανθρώπους- να γδύνουν. Ανάμεσά τους και
την Μάκετι, γυναίκα πλούσια, γηρασμένη, που ωστόσο ήθελε να φαίνεται
αξιαγάπητη.
Αυτήν, αφού την βρήκαν, της έτρωγαν
όσα χρειάζονταν και μάλιστα την ακολούθησαν από τη Βιθυνία ως την Μακεδονία.
Εκείνη η γυναίκα καταγόταν από την Πέλλα, η οποία παλιά ήταν ένας ευτυχισμένος
τόπος, τον καιρό των Μακεδόνων βασιλέων, τώρα όμως είχε λίγους και φτωχούς
κατοίκους.
Εκεί είδαν φίδια πολύ μεγάλα, ήμερα
υπερβολικά και δαμασμένα, τόσο που τα τάιζαν γυναίκες και κοιμόνταν με τα
παιδιά και αν τα πατούσε κανείς, το υπέμεναν κι αυτό, κι όταν τα πίεζε κάποιος,
δεν αντιδρούσαν, και γάλα έπιναν από το μαστό όπως τα βρέφη. Τέτοια φίδια έχουν
πολλά σε κείνο τον τόπο, γι΄ αυτό βγήκε και ο σχετικός με την Ολυμπιάδα μύθος,
που νομίζω πως λέει ότι κοιμόταν μ΄ ένα παρόμοιο φίδι, όταν ήταν έγκυος στον
Αλέξανδρο.
Αγοράζουν λοιπόν από τα ερπετά αυτά
ένα, το καλύτερο, για λίγους οβολούς…»
Βέβαια, ο
Αλέξανδρος ο Αβωνοτειχίτης και ο Κοκκωνάς δεν αρκέστηκαν στην αγορά του
φιδιού-δράκου. Αποφάσισαν να ιδρύσουν κι ένα μαντείο, με την ελπίδα ότι αν το
μαντείο «πάει καλά» θα γίνουν οι ίδιοι πλούσιοι. Μήπως από τότε που πάνω στη γη
υπάρχουν άνθρωποι, δεν είναι αυτοί ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι στην πρόγνωση
του προσωπικού τους μέλλοντος;
Έλπιζαν
λοιπόν οι δύο παράτολμοι φίλοι ότι θα γίνουν πλούσιοι, χάρη στο δράκο και το
μαντείο τους (πλούσιοι και ευδαίμονες
έσεσθαι ήλπιζον, γράφει ο Λουκιανός).
Ο Κοκκωνάς
πίστευε ότι το πιο καλό μέρος για να… ανοίξουν το μαντείο τους ήταν η
Χαλκηδόνα. Κι έπεισε το σύντροφό του, εκεί να στήσουν την «επιχείρησή» τους.
Πήγαν εκεί, έσκαψαν κι έθαψαν (μέρος α΄ του σχεδίου τους) χάλκινες πλάκες που
μαρτυρούσαν ότι εκεί θα μεταναστεύσουν ο Ασκληπιός με τον πατέρα του τον
Απόλλωνα…
Εντελώς
«τυχαία» στη συνέχεια, ανακαλύφθηκαν αυτές οι πλάκες και οι δύο φίλοι
αποφάσισαν στον ίδιο αυτό τόπο το ιερό του Απόλλωνα (μέρος β΄ του σχεδίου τους).
Ο Κοκκωνάς όμως πεθαίνει, κι έτσι ο Αλέξανδρος μένει μόνος του να εκτελέσει το
σχέδιο και να πλουτίσει. Φέρνει μαζί του τον ήμερο δράκο της Πέλλας, το φίδι
που ούτε οι μικροί ούτε οι μεγάλοι φοβόταν (σύμφωνα με την παράδοση). Ο
Αλέξανδρος κρύβει το φίδι στα θεμέλια του ναού του αφιερωμένου στον Απόλλωνα
μια νύχτα φοβερή και υγρή, και την επόμενη μέρα αναγγέλλει ότι εκεί γεννήθηκε ο
Ασκληπιός (μέρος γ΄ του σχεδίου).
Μετά από
λίγες ημέρες εμφάνισε τον Πελλαία δράκοντα στον κόσμο… και άρχισε η λειτουργία
του μαντείου του. Ο δράκος ονομάστηκε Γλύκων, και πλήθος ανθρώπων κατέφευγε στο
μαντείο και στο δράκο του για να πληροφορηθεί τα μελλούμενα. Μάλιστα, δεν
επρόκειτο μόνο για τυχαίους φτωχούς, αλλά και για σπουδαία πρόσωπα της εποχής
που κατέφευγαν στο μαντείο του Πελλαία
δράκοντα για να πάρουν θεϊκή συμβουλή και οδηγία…
Έτσι, η διήγηση
του Λουκιανού θέλει τον αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο να πηγαίνει στο συγκεκριμένο
μαντείο για να πάρει χρησμό, όταν βρισκόταν σε πόλεμο με τους Μαρκομάνους.
Σύμφωνα με το χρησμό που του δόθηκε, έπρεπε για να νικήσει να ρίξει στο Δούναβη
δύο λιοντάρια. Αυτό έπραξε ο αυτοκράτορας, τελικά όμως γνώρισαν ήττα βαριά οι
Ρωμαίοι.
Παρόλα αυτά, ο Γλύκων απαθανατίστηκε σε νομίσματα, ενώ και ο ίδιος ο Αλέξανδρος, ο ψευτομάντης, δεν έπαθε απολύτως τίποτα για τον ψεύτικο χρησμό που έδωσε.
Ακόμα και σήμερα σε διάφορα μέρη της Μακεδονίας και της Ελλάδας γενικότερα, πιστεύουν οι κάτοικοι στην ύπαρξη φιδιών-δράκων που δεν επιτίθενται στους ανθρώπους, αντίθετα μένουν στα θεμέλια των σπιτιών τους για να τους προστατέψουν από διάφορα δεινά.
Ακόμα και
σήμερα, σε διάφορα μέρη της Μακεδονίας, της Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου,
πιστεύουν οι κάτοικοι ότι υπάρχουν μάντεις του μέλλοντος. Μια επίσκεψη, επί
πληρωμή φυσικά, αρκεί για να μάθει κανείς όσα θα του συμβούν!
Αναρωτηθείτε
πόσοι άνθρωποι, σε καθημερινή βάση, επισκέπτονται σύγχρονους «ψευτομάντεις» σαν
τον Αλέξανδρο τον Αβωνοτειχίτη, και θα αντιληφθείτε μέχρι ποιου βαθμού
παραμένει ζωντανός ο Πελλαίος δράκοντας του Λουκιανού!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου