Εμμανουήλ Σκουντρής, Μακεδονομάχος: Εσύ, δεν εφοβήθηκες ξεσπαθωμένους χάρους!

Φωτογραφία του Εμ.Σκουντρή από το αρχείο της εγγονής του-rethnea.gr

 24/8/2024

Στον Αρχηγόν Εμμανουήλ Σκουντρήν, εκ Ρεθύμνου Κρήτης που πολεμούσε άφοβος σαν λιοντάρι και το 1908 εισήλθε ως ελευθερωτής στην Φλώρινα. 

Εσένα Καπετάν Σκουντρή, πώς να σου τραγουδήσω,

την λιονταρίσια σου ψυχή να την ευχαριστήσω; 

Στην τρικυμία εχαίρουσου, αυτή ΄ναι η αλήθεια,

γιατί είχες την παλληκαριά εις τα ανδρικά σου στήθεια... 

Λάμπει η αλήθεια, θα την ΄πω, ήσουνε πολέμαρχος,

και εκεί όπου πολέμησες, εστέκουσουν σαν βράχος.

Σ΄ όσες συρράξεις σ΄ είδα εγώ, με τούρκους και βουλγάρους,

δεν εφοβήθηκες ποτέ ξεσπαθωμένους χάρους...

Οι φίλου σου και οι συγγενείς σ΄ είχαν κρυφό καμάρι

και την ευχή του ανδρισμού, αδέλφι μου, έχει πάρει.

Πηγή: "Οι Πρωτοπόροι του Μακεδονικού Αγώνος, 1903-1909", Παύλου Γύπαρη, Αθήναι 1962

Ο Εμμανουήλ Σκουντρής, γεννημένος στο Άδελε, πιθανότατα το 1870, ανέβηκε στην Μακεδονία πρώτη φορά ως μέλος του σώματος του Καούδη, στις 18 Αυγούστου του 1904. Το σώμα αυτό ανέπτυξε έντονη και επιτυχημένη δράση τόσο στην συλλογή πληροφοριών όσο και στην εξόντωση των βούλγαρων κομιτατζήδων και της βίαιης προπαγάνδας τους. Έτσι, οι βούλγαροι, όπως ο Κορσάκωφ και ο Μήτρο Βλάχο, έτρεφαν μεγάλο μίσος γι΄ αυτούς τους Μακεδονομάχους μας. 

Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1904, το σώμα του Καούδη σε σύγκρουση με τους κομιτατζήδες στο Τρίγωνο (τότε Όστιμα), παρά την μειονεκτική του θέση, επέδειξε μεγάλη ανδρεία κατά των βουλγάρων. Ο Σκουντρής κι ένας ακόμα Έλληνας τραγματίστηκαν, ενώ οι βούλγαροι είχαν μεγάλες απώλειες και μάλιστα εξοντώθηκε ο υπαρχηγός του Κορσάκωφ, Χρίστου Γκουσώφ. 

Σε αυτή την μάχη, διακρίθηκε ιδιαίτερα ο Σκουντρής. Ο Καούδης έγραψε μεταξύ άλλων: "...τα πυρά εξαφνικά έπαυσαν. Όμως ακούονταν συνεχείς πυροβολισμοί μέσα στο χωριό Όστιμα. Αυτό μας έκανε εντύπωση. Ο Σκουντρής άφοβος σαν λιοντάρι, ο Ντίνας και ο Σταύρος Σιούλης. Τότε καταλάβαμε ότι αυτοί οι τρεις είχαν κλεισθεί μέσα στο χωριό και αμύνονταν κατά των κομιτατζήδων... Σκοτώνονταν αλύπητα οι βούλγαροι, οι οποίοι δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι μια φούχτα ανδρών θα έκαναν την παραφροσύνη να προσβάλουν ένα χωριό όπου ευρίσκοντο διακόσιοι περίπου κομιτατζήδες και οπλισμένοι χωρικοί". 

Ελευθερωτής Φλώρινας

Ο τραυματισμένος Σκουντρής μεταφέρθηκε στο Πισοδέρι και από εκεί, λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης, εστάλη στην Αθήνα. Θεραπευμένος, το 1905, επέστρεψε στο μέτωπο με δικό του πια σώμα και έδρασε στην Δυτική Μακεδονία ως το 1908. Μάχες, τραυματισμοί, αλλά και θάρρος περίσσιο και λεβεντιά, πείσμα, επιμονή, τα πάντα υπέμεινε και τα πάντα έδωσε για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας μας, και κατάφερε τον Ιούλιο του 1908 να εισέλθει στην Φλώρινα ως ελευθερωτής της. 

Σήμερα, λησμονημένος πια, κείτεται σε αραχνιασμένα ράφια της ιστορίας. Μα αν μπορούσε να μας μιλήσει, θα έλεγε να κάνουμε υπομονή και σαν έρθει ο καιρός, να δείξουμε ανδρεία και θάρρος, και να ελευθερώσουμε ξανά και την Φλώρινα και την Μακεδονία ολόκληρη, πρώτα-πρώτα από τους προδότες πολιτικούς κι έπειτα από τους εξωτερικούς εχθρούς.