18/5/2025
O Πάρθεν
Αυτές τες μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια,
για τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους,
πράγματα συμπαθητικά· δικά μας, Γραικικά.
Διάβαζα και τα πένθιμα για τον χαμό της Πόλης
«Πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη».
Και την Φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν,
«ζερβά ο βασιληάς, δεξιά ο πατριάρχης»,
ακούσθηκε κ’ είπε να πάψουν πια
«πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα βαγγέλια»
πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη.
Όμως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ με άγγιξε το άσμα
το Τραπεζούντιον με την παράξενή του γλώσσα
και με την λύπη των Γραικών των μακρυνών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούμε ακόμη.
Μα αλοίμονον μοιραίον πουλί «απαί την Πόλην έρται»
με στο «φτερούλιν αθε χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ στην άμπελον κονεύ’ μηδέ στο περιβόλι
επήγεν και εκόνεψεν στου κυπαρίσ’ την ρίζαν».
Οι αρχιερείς δεν δύνανται (ή δεν θέλουν) να διαβάσουν
«Χέρας υιός Γιανίκας έν» αυτός το παίρνει το χαρτί,
και το διαβάζει κι ολοφύρεται.
«Σίτ’ αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν.
Ν’ αοιλλή εμάς να βάϊ εμάς η Ρωμανία πάρθεν».
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, Μάρτιος 1921
19 Μαΐου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού! Και δεν είναι μόνο 353.000 Έλληνες του Πόντου που δολοφονήθηκαν, είναι πολλοί περισσότεροι οι αδικοχαμένοι αδερφοί μας, που δεν τους έγραψε η Ιστορία, δυστυχώς.
Τα εγκλήματα των τούρκων τα ομολογεί ο ίδιος ο Κεμάλ Ατατούρκ, όπως μάς πληροφορεί ο Δρ. Ιστορίας Βλάσης Αγτζίδης (Αντίβαρο, Ιούνιος 2007):
«"Οι πασάδες διέπραξαν απερίγραπτα εγκλήματα, που δεν μπορεί να συλλάβει η φαντασία του ανθρώπου. Εγκαθίδρυσαν ένα τυραννικό καθεστώς, οργάνωσαν εκτοπίσεις και σφαγές, έκαψαν με πετρέλαιο βρέφη που ακόμα θήλαζαν, βίασαν γυναίκες και μικρά κορίτσια μπροστά στα μάτια των γονιών τους, προβαίνοντας σε κάθε είδους ωμότητα. Επιβίβασαν σε πλοία χιλιάδες αθώους και τους πέταξαν στη θάλασσα. Οδήγησαν γυναίκες σε οίκους ανοχής. Γεγονότα που δεν έχουν προηγούμενο στην ιστορία οποιουδήποτε λαού".
Οφείλουμε να σεβόμαστε κάθε μέρα, και όχι μόνο την 19η Μαΐου, την μνήμη των άγρια δολοφονημένων αδερφών μας του Πόντου, καθώς και να θυμόμαστε πάντα τον ξεριζωμό μας από τα πάτρια εδάφη. Γιατί, μόνο έτσι η αιματοβαμμένη Ιστορίας μας μπορεί να γίνει τρόπος ζωής! Και όταν γίνει τρόπος ζωής, τότε θα ανατείλει ξανά το άστρο του Έθνους μας!


Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου