Θέλει φοβερή υπομονή και γερά νεύρα για να διαβάσεις το άρθρο-εγκώμιο του Μανώλη Κοττάκη για τον Προκόπη Παυλόπουλο.
Πρέπει να καταπιείς πολλές φορές το σάλιο σου, διαβάζοντάς το. Είναι δυνατόν να τον υμνεί με τέτοιον τρόπο, παρουσιάζοντάς τον κιόλας σαν το αδικημένο μέσα στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία;
Δεν ξέρω, είναι συγγενείς, κουμπάροι, συνεργάτες; Γιατί με τόσο πάθος, ο Κοττάκης υπερασπίζεται τον πρώην προέδρο Παυλόπουλο που ντρόπιασε την Μακεδονία μας; Αν σκεφτεί κάποιος ότι ο Κοττάκης παρουσιάζεται στην κοινωνία και στο αναγνωστικό κοινό του ως πατριώτης, που τίποτα δεν βάζει πάνω από τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας μας, ε τότε μπορεί να πάθει εγκεφαλικό ή καρδιακό ρίγος σε βαθμό βαριάς ασθενείας!...
Ο Παυλόπουλος πρόδωσε την Μακεδονία όπως και ο Τσίπρας με την αυλή του. Ο δεύτερος, περιφερόμενος ως αριστερός, δεν έκρυψε ποτέ τις προθέσεις του (όπως και οι αριστεροί του παρελθόντος) να δώσει στους σλάβους όσα θέλουν και ποθούν, δηλαδή το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας μας. Ο πρώτος όμως, ο τάχα δήθεν πατριώτης, περιφερόμενος ως δεξιός, ο τίποτα δεν βάζω πάνω από το έθνος (όπως και ο Κοττάκης), έβαλε την μοιραία υπογραφή στην προδοτική συμφωνία των Πρεσπών, τόσο γρήγορα που ο σκοπιανός δεν πρόλαβε καν να πιάσει την πένα στο χέρι του…
Γιατί οι περιφερόμενοι ως πατριώτες δημοσιογράφοι βάλθηκαν να ξεπλένουν, καθημερινά, γραπτώς ή τηλεοπτικώς, τον Προκόπη Παυλόπουλο; Δεν το χωράει ο νους μου, δεν το χωράει.
Και διαβάστε το τέλος του άρθρου-εγκώμιου του Κοττάκη: «…όταν χτυπήσει το τηλέφωνο μετά τις 12 τα μεσάνυχτα, όλοι ξέρουμε ότι στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ο άγρυπνος Παυλόπουλος που μας τηλεφωνεί από το ταπεινό του γραφείο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Εκεί όπου βρίσκεται μέχρι τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες μόνος, παρέα με τα σπαθιά, τα καριοφίλια και τα εθνόσημα που του χάρισαν οι Ελληνες κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του, όταν διέτρεχε διαρκώς την Ελλάδα απ’ άκρου εις άκρον».
Ξέρεις κάτι, ρε Κοττάκη; Μακάρι να κοιμόταν και να ξεκουραζόταν, μήπως και δούλευε το μυαλό του τελευταία στιγμή και δεν υπέγραφε την προδοσία της Μακεδονίας μας.
Επίσης να ξέρεις, ρε Κοττάκη, όσο κι αν τον ξεπλένεις τον
Παυλόπουλο, οι Έλληνες δεν χαρίζουμε τα εθνόσημα σε προδότες, που δεν έχουν
ιδέα από σπαθιά και καριοφίλια. Έτρεχε -και τρέχει ακόμα- για τον εαυτό του και το κοινωνικό-πολιτικό προφίλ του, και σε καμία περίπτωση για τα εθνικά μας ιδεώδη και συμφέροντα.
Η ιστορία είναι αδύνατον να σταθεί καλή με τον Προκόπη Παυλόπουλο, τον πρόεδρο που μετέτρεψε την πένα του σε μαχαίρι για να σφάξει την Μακεδονία μας.
Μανώλη Κοττάκη εύχομαι να μην κοιμάσαι με ήσυχη την συνείδησή σου τα βράδια. Να έχεις εφιάλτες, δυνατούς που να καίνε την καρδιά σου και αποκαλυπτικούς για τον βουτηγμένο σε νάρκη εγκέφαλό σου. Μήπως και κάποια ημέρα αντιληφθείς πόσο κακό προξενείς στην πατρίδα μας, υμνώντας τον προδότη της Μακεδονίας μας Προκόπη Παυλόπουλο.
Υστερόγραφο: Τα κακά συχαρίκια μας και στον άλλο υμνητή του Παυλόπουλου, τον Κώστα Καραμανλή που τον επαινεί δημοσίως ως καλό του φίλο.
Τι θα γράψει η ιστορία για τον φίλο και υπερασπιστή ενός προδότη;
Νίκη Μάρκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου