17/7/2025
Ἕνα ἀπό τά πολλά θαύματα τῆς ἁγίας Μαρίνας
Ὑπό τοῦ Ἀθανασίου Ἀθ. Καφαλῆ, φοιτητοῦ Θεολογίας
Ἀνηφορίζοντας τόν κεντρικό δρόμο τῆς Νικήσιανης, πού ὁδηγεῖ στήν κεντρική πλατεία τοῦ Δημαρχείου, δίπλα στό Ἀγροτικό ἰατρεῖο τοῦ χωριοῦ, βρίσκεται ἕνα κόσμημα ἐκκλησιαστικῆς τέχνης, τό ἱερό παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος καί Θαυματουργοῦ Μαρίνης.
Ἕνα μικρό παρεκκλήσι, βυζαντινοῦ ρυθμοῦ, μέ τό σκαλιστό του τέμπλο καί τίς ὑπέροχες ἁγιογραφίες του.
Μπαίνοντας στό μικρό Ναό, ἀνάμεσα στίς εἰκόνες τοῦ τέμπλου, ὑπάρχει καί μία φορητή εἰκόνα τῆς Ἁγίας, ἀγνώστου χρονολογίας ἀλλά σίγουρα ξεπερνᾶ τούς δύο αἰῶνες, καθώς ὁ χρόνος ἔχει ἀφήσει ἔντονα τά ἀποτυπώματά του στό ἱερό εἰκόνισμα.
Θαυματουργός καλεῖται ἡ Ἁγία Μαρίνα κι αὐτό οἱ πιστοί κάτοικοι τῆς Νικήσιανης τό γνωρίζουν πολύ καλά, ἀφοῦ σύμφωνα μέ τήν τοπική παράδοση ἡ Ἁγία Μαρίνα ἐμπόδισε τήν καταστροφή τοῦ χωριοῦ κατά τά δύσκολα χρόνια τῆς πρώτης Βουλγαρικῆς κατοχῆς.
Κατά τά μαῦρα χρόνια τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914 – 1918 ) ὅταν μετά τόν Αὔγουστο τοῦ 1916 καί τό Κίνημα Ἐθνικῆς Ἀμύνης τοῦ Βενιζέλου στή Θεσσαλονίκη ἡ Ἑλλάδα εἶχε ἀνεπίσημα μπεῖ στόν πόλεμο, στίς περιοχές τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί τῆς Θράκης εἶχαν εἰσβάλει Βουλγαρικά στρατεύματα.
Ἔτσι καί ἡ εὐρύτερη περιοχή μας λίγα μόλις χρόνια μετά τήν ἀπελευθέρωσή της ἀπό τούς Τούρκους πέφτει πάλι στόν ζυγό τῶν Βουλγάρων αὐτή τή φορά.
Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1916 (καί σύμφωνα μέ μαρτυρία τοῦ προέδρου κ. Γ. Ράλλη κατά τήν 16η Σεπτεμβρίου) ὁ Βούλγαρος ὑπολοχαγός Ζβέτκωφ, διοικητής τῆς Ἐλευθερούπολης, θέλησε νά κάψει τήν κωμόπολη τῆς Νικήσιανης κατηγορώντας τούς κατοίκους της γιά περίθαλψη Ἑλλήνων ἀνταρτῶν.
Μόλις οἱ κάτοικοι καί οἱ τοπικοί ἄρχοντες ἔμαθαν γιά τίς προθέσεις τῶν Βουλγάρων θέλησαν νά προφυλάξουν τό χωριό καί νά μήν ἐπιτρέψουν νά συμβοῦν ἀνάλογες καταστροφές μέ αὐτές πού συνέβαιναν σέ πολλά χωριά τῆς περιοχῆς τά ὁποία κάηκαν καί λεηλατήθηκαν, ἐνῶ οἱ κάτοικοί τους σφαγιάσθηκαν.
Ἐφημέριος τῆς ἐνορίας τῆς Νικήσιανης τότε ἦταν ὁ γνωστός γιά τήν φιλοπατρία καί τήν ἀγωνιστικότητα, ὁ ἁπλός καί ἀνδρεῖος παπούλης, πού φάνηκε πραγματικός ποιμένας στίς δύσκολες στιγμές τοῦ ποιμνίου του δίνοντας ἐν τέλει καί τήν ἴδια τή ζωή του, ὁ σεβαστός πάπα-Παράσχος Κυρκούδης.
Πληροφορούμενος λοιπόν ὁ ἅγιος ἱερεύς τίς ἐχθρικές διαθέσεις τῶν κατακτητῶν, μάζεψε μία ἐπιτροπή μέ τούς πρόκριτους τοῦ χωριοῦ καί τούς ὁδήγησε λίγο ἔξω ἀπό τό χωριό νά περιμένουν ἐκεῖ τούς κατακτητές μήπως καί καταφέρουν νά σώσουν τό χωριό.
Τότε στάθηκαν μπροστά στό τότε μικρό εἰκονοστάσι τῆς Ἁγίας Μαρίνας τό ὁποῖο βρισκόταν σ’ ἕνα περίβολο μέ δέντρα καί μέσα στό ὁποῖο βρισκόταν ἡ εἰκόνα τῆς Ἁγίας.
Νά σημειώσουμε πώς στίς ἀρχές τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα τά σπίτια τοῦ χωριοῦ ἔφταναν ὡς ἐκεῖ καθώς τό χωριό παλαιότερα βρισκόταν πιό ψηλά ἀπό ὅτι βρίσκεται σήμερα.
Κι ἐκεῖ ἐμπρός στήν εἴσοδο τοῦ χωριοῦ οἱ πρόκριτοι κι ὁ λεοντόκαρδος πάπα-Παράσχος περίμεναν τά Βουλγαρικά στρατεύματα. Τό χωριό κινδύνευε νά γράψει τήν πιό θλιβερή σελίδα στήν ἱστορία του.
Νά καταχωρηθεῖ κι αὐτό στόν κατάλογο τῶν αἱματοβαμένων ἀπό τούς κατακτητές χωριῶν τοῦ τόπου μας. Μόνο ἕνα θαῦμα ἐξ οὐρανοῦ θά τούς ἔσωζε. Ἕνα θαῦμα πού ἐν τέλει ἔγινε πραγματικότητα.
Φτάνοντας οἱ Βούλγαροι στό σημεῖο πού βρισκόταν τό εἰκονοστάσι, σταμάτισαν ἀπότομα γιατί σύμφωνα μέ αὐτά πού εἶπαν ἀργότερα στόν παπά, ἄκουσαν μία δυνατή βοή νά βγαίνει ἀπό τό εἰκονοστάσι πράγμα τό ὁποῖο τούς προκάλεσε μεγάλη ταραχή καί φόβο.
Ὁ ὑπολοχαγός τότε πού ἡγοῦνταν τοῦ τάγματος ὅταν ἀντίκρυσε τούς προκρίτους κατέβηκε καί ρώτησε τί βρήσκεται σ’ ἐκεῖνο τό σημεῖο πού εἶχαν σταματήσει.
Ὡς ἐκεῖ ἐρχόταν μέ πολύ ἄγριες διαθέσεις γιά τή Νικήσιανη ἀλλά μέ τό πού ἔφτασε στό σημεῖο πού βρισκόταν οἱ πρόκριτοι καί ἄκουσε τή βοή ὅλα μέσα του ἄλλαξαν.
Κι ὅταν ἄκουσαν τόν συμβάν οἱ κάτοικοι κατάλαβαν πώς ἡ σωτηρία τοῦ τόπου τους ὀφείλονταν στήν Ἁγία Μαρίνα καί στό θαῦμα πού ἐπιτέλεσε ἡ εἰκόνα της.
Ἀρκετά χρόνια ἀργότερα τό μικρό ἐκεῖνο εἰκονοστάσι ἡ εὐσέβεια καί ἡ εὐλάβεια τῶν κατοίκων τῆς Νικήσιανης τό μετέτρεψε σέ ἕνα γραφικό καί περικαλέστατο παρεκκλήσιο, ἐνῶ ἀπό τόν περίβολο τοῦ εἰκονοστασίου σώζονται μόνο δύο ψηλά κυππαρίσσια πίσω ἀπό τήν κόγχη τοῦ ἱεροῦ βήματος, γιά νά θυμίζουν τό θαῦμα τῆς Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης πού ἔσωσε τήν Νικήσιανη!
Μπορεῖ ἡ Νικήσιανη καί οἱ κάτοικοί της νά πέρασαν πολύ δύσκολα τά χρόνια ἐκεῖνα τῆς πρώτης Βουλγαρίας, ὅπως τήν ἀποκαλοῦν, ἀλλά γιά τό ὅτι δέν ὑπέστησαν ὁλική καταστροφή τοῦ χωριοῦ τό ὀφείλουν στήν Ἁγία Μαρίνα.
Ἄς δοξάσουμε τόν Θεό γιά τό ὅτι μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας του Μητρός πού εἶναι ἡ ἔφορος καί προστάτιδα τῆς Νικήσιανης ἀλλά καί τῆς Ἁγίας Μαρίνης δέν ἐπέτρεψε νά θρηνήσουμε κι ἐμεῖς θύματα τῆς ἀγριότητος τῶν κατακτητῶν μας, τήν ὁποία ἡ πολύπαθη πατρίδα μας γεύθηκε καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ἔνδοξης ἱστορίας της.
Ἄς εὐχηθοῦμε ποτέ ξανά νά μήν χρειαστοῦμε τήν βοήθεια τῆς Ἁγίας μας γιά παρόμοιο κίνδυνο καί πάντοτε νά ζοῦμε εἰρηνικά καί ἥσυχα μέ τούς γείτονές μας.
Ἄμβων Παγγαίου
Τριμηνιαῖο περιοδικό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐλευθερουπόλεως
Ἔτος 7ο – τεῦχος 35ο – Ἰούλιος Σεπτέμβριος 2012
Εἰκόνα ἀπὸ : Ὀρθόδοξος Συναξαριστής & Πηγή: τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου